Saturday, June 20, 2009
Tuesday, May 26, 2009
အိမ္ကိုပါလႊနဲ႔တိုက္ျပီး လမ္းခြဲခဲ့တဲ့ လင္မယား(သတင္းထူး)
သံမဏိလမ္းခြဲ..အိမ္ကိုပါလႊနဲ႔တိုက္ျပီး လမ္းခြဲခဲ့တဲ့ လင္မယား(သတင္းထူး)
ကေမာၻဒီယားႏိုင္ငံရဲ႕ ရႈပ္ေထြးလွျပီး ေငြကုန္ေၾကက်မ်ားလွတဲ့ လင္မယားကြာရွင္းျပတ္စဲေရးဥပေဒကို ေရွာင္လႊဲဖို႔ ႏွစ္ေလးဆယ္ေၾကာ္ေလာက္ေပါင္းသင္းလာတဲ့ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ဟာအိမ္ကိုပါ တစ္၀က္တိတိ လႊနဲ႔တိုက္ ခြဲယူလိုက္ၾကတဲ့သတင္းဟာ ဒီအပတ္ သတင္းေလာကမွာ ဟိုးေလးတေၾကာ္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္..။
Prey Veng ေဒသက
ျမိဳ႕ေတာ္ ဖႏြမ္းပင္ နဲ႔ မိုင္ေျခာက္ဆယ္ေလာက္ အကြာမွာ တည္ရိွတဲ့ Prey Veng ေဒသက လင္မယား ႏွစ္ေယာက္ဟာ လမ္းခဲြၿပီးသကာလ ပုိင္ဆုိင္မႈေတြကုိ ခဲြေ၀တ့ဲအခါ အိမ္ကုိပါ လႊနဲ႔တုိက္ၿပီး ခဲြေ၀ယူၾက ျပီး ၿခံေျမကုိေတာ့ ေလးပုိင္း ပုိင္းၿပီး ကေလးေတြနဲ႔ သူတုိ႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ခဲြေ၀ယူလုိက္ပါတယ္.။
ခင္ပြန္းျဖစ္သူက သူဖ်ားနာေနတုန္း ဇနီးသည္က လံုး၀ဂရုမစုိက္ခ့ဲတ့ဲအတြက္ ေဒါသထြက္ခ့ဲျပီး သူ႔အေပါင္းအသင္းေတြကုိ ေခၚၿပီး ပုိင္ဆုိင္မႈေတြကုိ ထက္ျခမ္းျခမ္း၊ အိမ္ကုိလည္း လႊေတြနဲ႔ ထက္ျခမ္းျခမ္းလုိက္ၿပီး ေျပာင္းေရႊ႔သြားတယ္လုိ႔ ရြာသူႀကီးနဲ႔အိမ္နီးခ်င္းေတြက ဆုိပါတယ္။
ဒီေန႔အခ်ိန္မွာ ခင္ပြန္းသည္က သူ႔မိဘအိမ္ေပၚ မွာေနထိုင္လွ်က္ရိွျပီး၊ ဇနီးျဖစ္သူကေတာ့ ပံုမွာ ပါတဲ့တစ္ျခမ္းပ့ဲအိမ္မွာပဲ ဆက္ေနတယ္လုိ႔ သတင္းေတြမွာ ေရးထားပါတယ္။
-မိန္းမျဖစ္သူက ဒီအိမ္မွာဆက္ေနတယ္-
လင္မယားကြာရွင္းတ့ဲအမႈေတြကုိ တရားေရး၀န္ထမ္းေတြက ႏွစ္နဲ႔ခ်ီၿပီး စီရင္တတ္တ့ဲအတြက္ ဒီလမ္းေၾကာင္းကုိ ေရြးလုိက္တာျဖစ္တယ္လုိ႔လည္း ေရးသားၾကပါတယ္။ ပုိင္ဆုိင္မႈကုိ အဲသလုိခဲြေ၀တာ ဥပေဒနဲ႔ မဆန္႔က်င္ေပမယ့္ ကြာရွင္းမႈကုိေတာ့ ခြင့္မျပဳႏုိင္ေသးဘူး၊ ထုံးစံအတုိင္း တရားရုံးေတာ္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျဖတ္သန္းရဦးမယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။
ဒီသတင္းဖတ္ၿပီးၾကရင္ ေလဒီအေပါင္းတို႕က ခင္ပြန္းသည္ ဖ်ားနာတ့ဲအခါ အထူး ဂရုစုိက္ၾကပို႔ တိုက္တြန္းပါရေစ။
ဒီေမာင္လို စိတ္ၾကီးတဲ့ လင္ေယာက္်ားမ်ဳိးနဲ႔ဆို မလြယ္ဘူးေလ..။
အိမ္ကုိ လႊနဲ႔ျဖတ္တိုက္ျပီး ကြဲၾကကြာၾကဖို႔ ေျပာလာမွျဖင့္... အင္း....
ေဒါက္တာခိုင္မ်ဳိး.
သတင္းမူလ း ဘီဘီစီ
Posted by drkmyo at 4:51 AM 2 comments
Labels: သတင္ထူး
Saturday, October 18, 2008
အျပန္အလွန္-ေပးစာ(သားနဲ႔မိဘ)
ဖတ္ျပီးသူေတြအတြက္ မရည္ရြယ္ပါဘူး။ အီေမးက တစ္ဆင့္ရလာတဲ့ ဟာသေလးေတြဗ်ာ..။
သေဘာက်လြန္းလို႔တင္ျဖစ္ပါတယ္။
(ေဒါက္တာခိုင္မ်ဳိး)
၁။ ေကာလိပ္ေက်ာင္းေရာက္ သားထံမွ မိဘမ်ားသို႔ ေပးစာ
အေဖနဲ႔ အေမ ခင္ဗ်ား ... က်န္းခံ့သာလို႔ မာပါစ။
ဒီမွာေတာ့ ေက်ာင္းေရာက္တဲ့ ပထမတစ္လလံုးလံုး ဘာစာမွ မသင္ရပါဘူး။ စာသင္ခန္းေတြဆီမွ မသြားျဖစ္လို႔၊၊ သြားျဖစ္တဲ့ တစ္ရက္ကလည္း ညဘက္ ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီညက မီးမလာဘူး။ ၿပီးေတာ့ ဆရာလည္း မလာဘူး။
စာသင္တဲ့ တစ္ေန႔မွာက်ေတာ့ ဆရာက အတန္းထဲမွာ ေျပာတယ္၊ `ဒီအခန္းထဲမွာ နလပိန္းတံုးရွိရင္ မတ္တတ္ရပ္စမ္းေဟ့´တဲ့။ သားတို႔ တစ္တန္းလံုးၿငိမ္ၿပီး ဘယ္သူမွ မလႈပ္ၾကဘူး။ ဒါနဲ႔ ခဏေနေတာ့ သား မတ္တတ္ရပ္လိုက္တယ္။ အခန္းထဲမွာ ဆရာတစ္ေယာက္တည္း ရပ္ေနတာကို အားနာလို႔။
ေကာလိပ္ေက်ာင္းသားဆုိၿပီး ေဘာင္းဘီနဲ႔ ႐ွဴးဖိနပ္နဲ႔ ေက်ာင္းတက္လို႔ မရပါဘူးဗ်ာ။ သခ်ာၤတြက္ခ်ိန္က်လို႔ ဆယ္ဂဏန္းေက်ာ္သြားရင္ ႐ွဴးဖိနပ္ကို ခၽြတ္ပစ္ေနရတာ အလုပ္႐ႈပ္လြန္းလို႔။
ေကာလိပ္ေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းသူေလးေတြ ေခ်ာတယ္။ အေဖတို႔ အေမတို႔အတြက္ ေခၽြးမေလာင္းကိုေရြးၿပီး ရည္းစားစာတစ္ေစာင္ အဂၤလိပ္လိုေရးၿပီး ေပးလိုက္တယ္။ သားကို အဂၤလိပ္လို တက္လွၿပီမထင္နဲ႔။ သားမေရးတတ္ ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကိစၥမရွိဘူး။ ေကာင္မေလးကလည္း အဂၤလိပ္လို မဖတ္တတ္ဘူး။
စာေရးတာ နားဦးမယ္။ သား သိပ္ေနမေကာင္းဘူး။ ဟုိတစ္ပတ္က ဆရာက `မင္းတို႔ အျပင္စာေတြ မ်ားမ်ား ဖတ္ရမယ္´ဆုိတာနဲ႔ ညဘက္အျပင္ထြက္ၿပီး စာဖတ္တာ အေအးမိသြားတယ္။ ေနမေကာင္းျဖစ္လိုက္တာ ပိန္သြားလို႔ ရြာကယူလာတဲ့ ဦးထုပ္ေတာင္ မေတာ္ေတာ့ဘူး။ အဲဒါ ေနာက္ေစ့ကို တူနဲ႔ ထုထားရတယ္။ ဒီေတာ့မွ ေနာက္ေစ့မွာ ဘုထြက္ၿပီး ဦးထုပ္က ကၽြတ္မက်ေတာ့ဘူးေပါ့။
ၿပီးေတာ့ မနက္ျဖန္မွာ သားတို႔ကို Blood Test စစ္မယ္ဆုိလို႔ ဒီည တစ္ညလံုး စာၾကည့္ရဦးမယ္။
ခ်စ္သား
စာၾကြင္း ။ ။ ဒါနဲ႔ အေမ၊ ေနာက္တစ္ပတ္မွာ ဘရစ္ေနးစပီးယားစ္အေၾကာင္း အေရးတႀကီး ေလ့လာရဦးမယ္။ အဲဒါပိုက္ဆံလိုတယ္ ပို႔ေပးပါဦး။
၂။ ေကာလိပ္ေက်ာင္းရွိ သားထံ အေမ့ေပးစာ
ခ်စ္စြာေသာသား....
အေမ အသက္ရွင္ေနဆဲပဲ ရွိေသးတယ္ဆုိတာ သားသိရေအာင္ စာလွမ္းေရးလိုက္တာပါ။ မင္း စာျမန္ျမန္ မဖတ္ႏုိင္မွန္းသိလုိ႔ အေမ ဒီစာကို ျဖည္းျဖည္းပဲ ေရးလိုက္တယ္။
မင္း အိမ္ျပန္လာရင္ အိမ္ဘယ္မွာမွန္းသိမွာ မဟုတ္ဘူး။ အေမတို႔ ေျပာင္းသြားၾကၿပီ။
မင္းအေဖလား။ အခု အလုပ္ေကာင္းေကာင္း တစ္ခုရေနၿပီ။ သူ႔ေအာက္မွာ လူ ၅၀၀ ေလာက္ရွိတယ္။ သခ်ဳိင္းမွာ ျမက္ရိပ္ေနရတယ္ေလ။
အခု အေမတို႔အိမ္အသစ္မွာ အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္တစ္လံုးရွိတယ္။ သိပ္ေတာ့ မေကာင္းလွပါဘူး။ ၿပီးခဲ့တဲ့ အပတ္က အေမအဲဒီထဲ ရွပ္အက်ီ ၁၄ထည္ ထည့္တယ္။ ၿပီး ခလုပ္ႏွိပ္လိုက္တာ အဲဒီအက်ီေတြကို အဲဒီကတည္းက ျပန္မေတြ႕ရေတာ့ပါဘူး။
သားအမ မမရီလည္း ဒီေန႔မနက္ပဲ ကေလးေမြးတယ္။ သားေလးလား၊ သမီးေလးလားေတာ့ အေမ မသိေသးဘူး။ အဲဒီေတာ့ မင္းက အန္တီျဖစ္မလား၊ အန္ကယ္လ္ျဖစ္မလား အေမလည္း မေျပာတတ္ဘူး။
ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္ထဲမွာ မင္းရဲ႕ အန္ကယ္ခ်စ္လည္း တုိ႔ၿမိဳ႕က အရက္ခ်က္စက္႐ံုမွာ ၀ီစကီကန္ထဲ က်ၿပီးနစ္လို႔ သူ႔လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္အခ်ဳိ႕က ခုန္ဆင္းၿပီးကယ္ၾကေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူက ကယ္တဲ့သူအားလံုးကို သတိၱရွိရွိ တြန္းလွန္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ သူ႕ကို သၿဂိဳဟ္ေတာ့ အဲဒီမီးကို ၿငိမ္းရတာ ၃ ရက္ၾကာတယ္။
ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္က မုိး ၂ ခါရြာတယ္။ တစ္ခါက ၃ ရက္ၾကာၿပီး ေနာက္တစ္ခါက ၄ ရက္ၾကာတယ္။ တနလၤာေန႔တုန္းကမ်ား ေလေတြတိုက္လိုက္တာ ၿခံထဲက ၾကက္မတစ္ေကာင္ဟာ ၾကက္ဥတစ္လံုးတည္းကို ေလးခါ ဥရတယ္။
အသုဘအေလာင္းျပင္ဆင္ေပးတဲ့ အိမ္က စာတစ္ေစာင္မေန႔က ရတယ္။ သူက အေမတို႔ေပးစရာရွိတဲ့ ေၾကြးက်န္ကို ၇ ရက္အတြင္း မေပးရင္ မင္းဘြားေအႀကီးကို ျပန္ထေအာင္ လုပ္လိုက္မယ္တဲ့။
ခ်စ္တဲ့ အေမ
P.S : အေမ သားအတြက္ ေငြ၅ေထာင္-ထည့္ပို႔မလို႔ပဲ။ ဒါေပမယ့္ စာအိတ္က ပိတ္ၿပီးသြားၿပီ။
ျပံဳးေပ်ာ္ႏိုင္ပါေစ..။
Posted by drkmyo at 11:05 PM 1 comments
Labels: ဟာသ
Friday, October 17, 2008
၉လေတာ့ ေစာင့္ရမယ္ ..(ဟာသ)
( အင္မတန္သေဘာက်စရာေကာင္းလွပါ၍ မဖတ္ရေသးသူမ်ားအတြက္ သူငယ္ခ်င္းေပးပို႔ေသာ အီးေမးမွ ျပန္တင္ျခင္းျဖစ္ပါသည္.. ေက်းဇူးပါ.. ေဒါက္တာခိုင္မ်ဳိး )
အမ်ိဳးသား တစ္ဦးသည္ အလုပ္တြင္ အဆင္မေၿပၿဖစ္တုိင္း မိမိမွာေတာ့ မိသားစုအတြက္ ေန႕စဥ္ေန႔တုိင္းအလုပ္တြင္ အနည္းဆံုး ၈ နာရီ အလုပ္လုပ္ရခ်ိန္၌ ဇနီးၿဖစ္သူ မွာ အိမ္တြင္ ေအးေအးေဆးေဆး ေနနုိင္ေနေၾကာင္းကုိ ေတြးမိကာ ဇနီးသည္ ကုိ မနာလုိၿဖစ္ေနတက္သည္။
မိန္းမအား မနာလုိမူတုိ႔ အားၾကီးလာသာအခါ တစ္ည ညအိပ္ရာ ၀င္ခ်ိန္တြင္ ဘုရားသခင္ကုိ တုိင္တည္ဆုေတာင္းသည္ဟူ၏။
“အဖ ဘုရားသခင္….. ကြ်န္ေတာ္သည္ ေန႔စဥ္အနည္းဆံုး ၈နာရီအလုပ္လုပ္ရခ်ိန္တြင္ ဇနီးၿဖစ္သူမွာ အိမ္၌ ေကာင္းစြာ နားေနနုိင္ပါသည္။ ဘ၀မွာ မမွ်တပါ… သုိ႔ၿဖစ္ပါ၍ မိန္းမတုိ.၏ ေအးေဆးသက္သာရွိေသာဘ၀ ကုိ ၿမင္စြမ္းနုိင္ခြင့္ငွာ မနက္ၿဖန္ မနက္မွစ၍ ကြ်န္ေတာ္နွင့္ ကြ်န္ေတာ့္မိန္းမတုိ႔ဘ၀ တခဏ ၿဖစ္ခြင့္ရပါေစသား အရွင္ဘုရား….” ဟုဘုရားသခင္ထံ တုိင္တည္ ဆုေတာင္းလုိက္သည္။
အံ့အားသင့္စရာ ေကာင္းစြာပင္ ဘုရားသခင္က “မင္းေတာင္းတဲ့ဆု ၿပည့္ေစ” ဟု ခြင့္ၿပဳေလသည္။
ေနာက္တစ္ေန႔ မုိးလင္းခ်ိန္တြင္ အမ်ိဳးသားမွာ အမိ်ဳးသမီးဘ၀သို႔ ထူးဆန္းစြာ ေၿပာင္းလဲသြားေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ေယာက်္ားထက္ ဦးစြာနုိးထကာ နံနက္စာ ၿပင္ဆင္ရေလသည္။ နံနက္စာၿပင္ဆင္ၿပီးေနာက္ ေယာက္်ားလုပ္သူနွင့္ သားသမီးမ်ားကုိ နူိးကာ နံနက္စာေကြ်းေမြးရသည္။ နံနက္စာေကြ်းၿပီးေနာက္ ေယာက်္ားနွင့္ကေလးမ်ား ရံုးနွင့္ ေက်ာင္းသြားနုိင္ရင္ အ၀တ္အစား၊ ထမင္းဘူး တုိ႔ကုိ ၿပင္ဆင္ေပးရသည္။ ကေလးမ်ားကုိ ေက်ာင္းသုိ႔ပုိ႔ရသည္။
ထုိ႔ေနာက္ ေစ်း၀င္၀ယ္ၿပီး အိမ္ၿပန္လာရသည္။ ခ်က္ၿပဳတ္ရသည္။ အ၀တ္ေလွ်ာ္ရသည္။ မီးပူတုိက္ရသည္။ အေၿပးအလြား သတင္းစာ ဖတ္ရသည္။ ရုပ္ၿမင္သံၾကား ၾကည့္ရသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ကေလးမ်ားကုိ ေက်ာင္းမွ ၾကိဳရသည္။ ကေလးမ်ားအား ေရမုိးခ်ိဳးေပးရသည္။ အိမ္စာ ၀ုိင္းကူ လုပ္ေပးရသည္။ ေယာက်္ား ရံုးမွ ၿပန္လာခ်ိန္တြင္ ေရမုိးခ်ိဳးနုိင္ရန္ ၿပင္ဆင္ေပးၿပီး ညစာ အတူစားရသည္။ ေဆးေၾကာ သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ရသည္။
ေယာက်္ားက စကားေၿပာဆုိ ေမးၿမန္လွ်င္ ၿပန္လည္တံု႔ၿပန္ေၿဖၾကားရၿပီး ေယာက္်ားၿဖစ္သူ အလုိအတုိင္း အိပ္ရာ၀င္ရကာ ေယာက်္ားစိတ္တုိင္းက် ၿပဳသမ်ွ နုရၿပန္သည္။
ေနာက္တေန႔ နံနက္ေစာေစာထခ်ိန္ မိန္းမ ဘ၀သုိ႔ ေရာက္ေနဆဲ ၿဖစ္ေသာ ေယာက်္ားသည္ ဘုရားသခင္ထံ အေၿပးအလြား ဆုေတာင္းၿပန္သည္။
“အဖ ဘုရားသခင္… ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳး(အဲ… ကြ်န္မ) မွားသြားခဲ.ပါၿပီ။ မိန္းမေတြ မည္မွ်ပင္ပန္း၊ စိတ္ရွည္၊ သည္းခံရသည္ကုိလည္း ကုိယ္ခ်င္းစာမိပါၿပီ။ ကြ်န္ေတာ္ မိန္း(အဲ ေယာက်္ား၊ မဟုတ္ပါဘူး ဘုရား မိန္းမ) ကုိ ယခုမွ စၿပီး ခ်စ္ၿမတ္နုိ္း၍ ေကာင္းစြာေစာင့္ေရွာက္ပါေတာ့မည္။ ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳးမအား ေယာက္်ားဘ၀ကုိ အခုခ်က္ခ်င္း ၿပန္လည္ ေပးသနားပါ။ မိန္းမနွင့္ဘ၀ခ်င္း ၿပန္၍ ေၿပာင္းလဲေပးေတာ္မူပါဘုရား” ဟုလူိက္လူိက္လွဲလွဲ ဆုေတာင္းေလေတာ့သည္။
ဘုရားသခင္သည္ တပည့္သား(သမီး) အားေအာက္ပါအတုိင္း ေၿပာ၍ ၿပန္ေလေတာ့သည္။
“မင္း (နင္) အၿမင္မွန္ရ၍ ငါ၀မ္းေၿမာက္လွေပသည္။ သုိ႔ေသာ္ၿငား မင္း(နင္) သည္ ယမန္ေန႔ည က ေယာက်္ားလုပ္သူအား ေကာင္းစြာၿပဳစုခဲ့၍ သေႏၶေအာင္္ခဲ့ၿပီျဖစ္၍ ေနာက္ထပ္ ၉ လမွ် အသာေစာင့္၍ ေမြးဖြားျပီးခါမွ ဘ၀ေၿပာင္းရန္ ငါ့ထံဆုၿပန္ေတာင္းေလ” ဟူသတည္း။
ျပံဳးေပ်ာ္ႏိုင္ပါေစ...။
Posted by drkmyo at 11:47 PM 1 comments
Labels: ဟာသ
ဘာသာစကား သခၤါရ(ေစာလူ)
'' အသံထြက္က အေရးႀကီးပါသဗ်ာ။ ေရွးကာလ ျမန္မာမင္းမ်ား ဘုန္းမီးေနလ ေတာက္ပေတာ္မူစဥ္တုန္းက လႊတ္ေတာ္ ထဲမွာ “ဖုန္းေတာ္” လို႔ အသံမထြက္ဘဲ “ဘုန္းေတာ္” လို႔မ်ား ဘကုန္းသံနဲ႔ ေျပာမိဆိုမိမွျဖင့္ ၿပံဳးစိစိျဖစ္တဲ့သူကျဖစ္၊ မေနႏိုင္လို႔ အသံထြက္ရယ္တဲ့သူက ရယ္ေပါ့။ အခုကာလမ်ားမွာေတာ့ “ပန္တရာ”တဲ့။ ရေကာက္သံႀကီးနဲ႔ ထြက္ေနၾက တာ ၾကားၾကသိၾကတဲ့အတုိင္းပါပဲ။ “ယပင့္” နဲ႔ စာလံုးေပါင္းထားတာပါဗ်ာ။ “ပန္တယာ” လို႔ အသံထြက္မွ အမွန္ကို ေရာက္ပါတယ္။ ေနာက္ရွိပါေသးတယ္။ “ေၾကာင္ရွာသီး”တဲ့။ ေၾကာင္ရွာသီး မဟုတ္ေပါင္ဗ်ာ။ “ေၾကာင္ယာသီး” လုိ႔ အသံထြက္မွ မွန္ပါတယ္။ "
၁၉၅၉ ခုဆီေလာက္က မႏၲေလးတကၠသိုလ္ ေအ၀မ္းခန္းမမွာ ဆရာႀကီး ေရႊျပည္ဦးဘတင္ ေဟာေျပာခဲ့တဲ့
ၾသ၀ါဒ စကားေတြပါ။ အေဟာအေျပာေကာင္းတဲ့ ဆရာႀကီးကို ၾကည္ညိဳရင္းစြဲလည္းရွိ၊ မိမိအသက္ကလည္း (၂၀) ပင္ မေက်ာ္ေသးေတာ့ မွတ္စုစာအုပ္ထဲ ေရးမွတ္ထားလိုက္႐ံုပါပဲ။ ေနာင္ အဲဒီစကားလံုးေတြကို ကိုယ္တိုင္သံုးတဲ့အခါ ဆရာႀကီး ၾသ၀ါဒနဲ႔အညီ သံုးႏႈန္းေျပာဆိုလုိက္တာပါပဲ။
တျခား မိတ္ေဆြတပည့္တပန္းမ်ားနဲ႔ စကားစပ္တဲ့အခါ ဒါကေတာ့ ဒီလိုအသံထြက္မွ မွန္သတဲ့ေဟ့လို႔ ဗဟုသုတျဖန္႔လိုက္တာပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္ အဲဒီလို ေျပာမွမွန္သလဲ။ ကိုယ္တုိင္လည္း အေလးအနက္ မစိစစ္မိ။ တျခားသူေတြကိုလည္း ရွင္းမျပမိ။ ဆရာသင္ျပထားတဲ့နည္း အာစရိေယာ၀ါဒ အေနနဲ႔ပဲ ေျပာျဖစ္ ဆိုျဖစ္ခဲ့တာပါပဲ။
ေနာင္အရြယ္ေလး ေတာ္ေတာ္ေရာက္လုိ႔ ဘာသာစကား ေလ့လာေရးဆုိင္ရာ နည္းပညာေတြ အေတာ္အသင့္ တီးေခါက္ မိသလိုလို ရွိလာတဲ့အခါ ဘာသာစကားမွာ “ဘယ္လိုမေျပာရ၊ ဘယ္လိုမေရးရ” ဆိုၿပီး စည္းကမ္းေတြ သတ္မွတ္ေပးရင္း “ဆရာ” လုပ္ခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ ေခါင္းပါးသလိုလို ျဖစ္လာပါတယ္။ ဘာသာေဗဒပညာမွာ သဒၵါက်မ္းဆိုတာေတြမွာ “ဘယ္လုိေျပာေနတယ္” ဆိုတာကို ျပန္ေဖာ္ျပဖုိ႔တာ၀န္ပဲ ရွိတာကိုး။ “ဘယ္လိုေျပာရမယ္” ဆိုၿပီး စည္းကမ္းသတ္မွတ္ ခ်က္ေတြ ခ်မွတ္ဖို႔မွ မဟုတ္တာ။ ေနာက္ၿပီး ဘာသာစကားဆိုတာက ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ျမစ္ေရစီးလို ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် စီးဆင္း ေျပာင္းလဲေနတာ။ ဒီေန႔လူေတြကို မေန႔ကလုိပဲ ေျပာလုိ႔ အမိန္႔ေပးေနရင္ ကုိယ္လုပ္ေနတဲ့အလုပ္က ဟုတ္မွ ဟုတ္ႏိုင္ ပါ့မလား။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ျပန္ျပန္သတိေပးေနရတာ ခဏခဏပါပဲ။
အဲဒီလို သတိထားေနတဲ့ၾကားထဲက လြတ္လြတ္သြားတတ္ပါေသးတယ္။ တခါလြတ္သြားပံုက ဒီလိုပါ။ “ဒီစာအုပ္နဲ႔စာရင္ ဟိုစာအုပ္က ေကာင္းတယ္” ဆိုတဲ့ အႏႈိင္းျပ၀ါက်မ်ဳိးကို “ဒီစာအုပ္ထက္စာရင္ ဟိုစာအုပ္က ပိုေကာင္းတယ္”လို႔ ေရးၾက သားၾက ေျပာၾကဆိုၾကတာ သတိထားမိၾကပါလိမ့္မယ္။ “နဲ႔စာရင္ ဆုိတာက ထံုးမီစံမွ် အ႐ိုးက်ၿပီး “ထက္စာရင္” ဆိုတာက ျမန္မာဘာသာစကားကို သေဘာမေပါက္တေပါက္၊ စနစ္မသိတသိနဲ႔ ေနာက္ပိုင္းမွ ေရးလာေျပာလာၾကတဲ့ စကားဆုိတာကိုလည္း ပညာရွင္ေတြက သတိထားမိၾကပါလိမ့္မယ္။
ၾကားေနက်၊ ဖတ္ေနက်မဟုတ္ေတာ့ “ထက္စာရင္” ဆိုတာကို ၾကားရဖတ္ရတုိင္း စိတ္ကသိကေအာက္ျဖစ္ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မေနႏိုင္တာနဲ႔ အေၾကာင္းသင့္တဲ့အခါ “နဲ႔စာရင္” က အသံုးမွန္၊ “ထက္စာရင္” က အသံုးမွားတဲ့အေၾကာင္း ေရးဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုစာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာက “ထက္စာရင္” ေတြက အားနဲ႔ မာန္နဲ႔ ေနရာယူလာတာ ေတြ႔လာရပါေရာ။
ေနာက္ၿပီး ႐ုပ္ရွင္ေတြမွာ ေျပာၾကဆိုၾကေတာ့လည္း “ထက္စာရင္” က နားၿငီးေလာက္ေအာင္ၾကားေနရၿပီး “နဲ႔စာရင္” က ပိတ္ပိတ္သား ေပ်ာက္ေနပါေရာလား။ ဒီအေျခအေနမွာ တကယ္တမ္း ဘာသာစကားအသံုးျပဳေနသူေတြကို “ထက္စာ ရင္”လုိ႔ မသံုးၾကနဲ႔ေဟ့။ “နဲ႔စာရင္” လို႔ပဲ ေျပာဆိုၿပီး သြားတိုက္တြန္းလို႔ေကာင္းပါ့မလား။ တိုက္တြန္းလို႔ေကာ ရပါ့မလား။ ရတယ္ထားပါဦး။ ဘယ္ႏွေယာက္ကို တိုက္တြန္းႏုိင္မွာလဲ။“ထက္စာရင္” လိႈင္းလံုးႀကီးကို ဘယ္လိုတြန္းလွန္ႏိုင္မွာလဲ။ ဧရာမ ေက်ာက္တံုးႀကီးကို မႏိုင္ဘဲ သြားမလို႔ကေတာ့ ကိုယ့္မွာ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရ႐ံုပဲ ရွိေတာ့မေပါ့။
အဲဒီလို ဘာသာစကားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဇေ၀ဇ၀ါေတြျဖစ္ေနတတ္တုန္း တခ်ိန္မွာေတာ့ ျမန္မာ့အသံက ပို႔ခ်ခ်က္တခုမွာ ၾကားလိုက္ရတယ္။ “ေ၀သန္ဒယာ” လို႔ အသံမထြက္နဲ႔ေဟ့၊ “၀စ္သန္ဒယာ” လို႔ အသံထြက္မွ မွန္တာ။ ေရးထားတာကိုက ၾကည့္ပါလား။ သႀကီး (ႆ) ကို ေ၀ေနာက္မွာထားၿပီး “ေ၀ႆႏၲရာ”လို႔ေရးထားတာ ျမင္တယ္မဟုတ္လား။ ဒီလိုၾကားလိုက္ေတာ့ ဟုတ္သလိုလို မဟုတ္သလိုလို ဇေ၀ဇ၀ါ ထပ္ျဖစ္ရျပန္ပါတယ္။
ေနာက္ ေမာင္သာႏိုးက ေ၀ႆႏၲရာလုိ႔ေရးထားေပမယ့္ ျမန္မာေတြအတြက္ေတာ့ ထံုးမွီစံမွ် အ႐ိုးက်ေနၿပီျဖစ္တဲ့အတုိင္း “ေ၀သန္ဒယာ” လို႔ အသံထြက္တာ ျပႆနာမဟုတ္တဲ့အေၾကာင္း ျပန္ေရးတာ ဖတ္ရေတာ့မွ ဘ၀န္က်မိသြားတာေပါ့။ ေမာင္သာႏုိးဆိုတာကလည္း ကိုယ့္ငယ္ဆရာမွ တကယ့္ငယ္ဆရာ။ ဆရာႀကီး ေရႊျပည္ဦးဘတင္ထက္ေတာင္ အရင္ က်ေသး။ ၁၉၅၆ ခု မႏၲေလးတကၠသိုလ္ေရာက္၊ အဂၤလိပ္စာ သင္ရတဲ့အခါ အိႏိၵယႏုိင္ငံသားဆရာေတြန႔ဲ နဖူးေတြ႔ ဒူးေတြ႔ႀကံဳေတာ့ သူတုိ႔အသံထြက္ကို တခြန္းတပါဒမွ နားမလည္ဘဲ ဒုကၡလွလွႀကီးေရာက္။ ဒီတုနး္က အခမဲ့ အဂၤလိပ္စာအကူသင္တန္းေတြ ဖြင့္ၿပီး မိမိနဲ႔တကြ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား ရာေက်ာ္ကို ကယ္္ဆယ္ေရးလုပ္ခဲ့တာ ေမာင္သာႏုိးေပါ့။ သင္တန္းကလည္း သင္တန္းမည္ကာမတၱမဟုတ္။ ရွင္းကနဲ လင္းကနဲ ရင္ထဲကို စြဲစြဲနစ္နစ္ ျဖစ္သြားေအာင္ကို သင္ေပးလုိက္တဲ့အတန္း။
ကိုယ့္တသက္မွာ ပထမဆံုး ပံုႏွိပ္ခံရတဲ့ စာမူဟာ အဲဒီအတန္းတက္ရင္းက ရလာတဲ့ အသိပညာနဲ႔ စိတ္ကူးကို အေျခခံၿပီး ေရးခဲ့တာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေမာင္သာႏုိးကို မိတ္ေဆြလိုထက္ ဆရာလို ေလးစား ၾကည္ညိဳရင္းစြဲရွိၿပီးသား။ ပုဂၢိဳလ္ခင္လုိ႔ တရားမင္တာမဟုတ္ဘဲ တရားမင္လုိ႔ ပုဂၢိဳလ္ခင္ခဲ့တာလုိ႔ေတာင္ ေျပာႏုိင္မယ္ ထင္ပါရဲ႕။
၂၀၀၄ ခု ေမ မေဟသီမဂၢဇင္းမွာ ဆရာႏိုးတေယာက္ အသံထြက္ေတြနဲ႔ စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္ေနတာ ဖတ္လိုက္ရေတာ့ ဘာေျပာျပရမွန္းကို မသိေအာင္ ျဖစ္သြားပါေလေရာ။ ဆရာႏုိးက ျမန္မာေတြ အဂၤလိပ္စကားလံုး တခ်ဳိ႕ အသံထြက္ မွားေနပံုေတြကို ေထာက္ေထာက္ျပထားတာကိုး။ ပါ့ကင္ (Parking) နဲ႔ ပက္ကင္း (packing) တို႔၊ စတီယာတုိင္တို႔၊ ေရွာ့အိတ္ေဇာ့ဘားတုိ႔။ နမူနာေတြေပးထားတာ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ မဖတ္မိလို္က္ရင္ အဲဒီစာေစာင္ကိုသာ ရွာဖတ္ပါေတာ့။ စိတ္၀င္စားစရာလည္း ေကာင္းပါေပရဲ႕။ အမွန္ကို ထုတ္ျပတာလည္း ဗဟုသုတေတြရလုိ႔ ေက်းဇူးတင္ထုိက္ပါရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ ၁၉၆၉ ခုက ဆရာႏိုးေထာက္ျပခဲ့တဲ့ ေ၀ႆႏၲရာအသံထြက္ ပို႔ခ်ခ်က္ဆရာနဲ႔မ်ား ဆရာႏိုးကိုယ္တုိင္ တူသြားၿပီလား။ စိုးရိမ္လိုက္မိပါရဲ႕။
စိုးရိမ္မိတယ္ဆိုလို႔ ဆရာႏုိးရဲ႕ ေစတနာကို သေဘာမေပါက္ဘူး မထင္လိုက္ပါနဲ႔။ အခ်ိန္ကုန္ လက္ေညာင္းခံ ဦးေႏွာက္ အေညာင္းခံၿပီး အဲဒီေဆာင္းပါးကိုေရးလိုက္တဲ့ ဆရာႏုိးရဲ႕ ေစတနာကို ခန္႔မွန္းလို႔ရပါတယ္။ အဂၤလိပ္စကားသံေတြကို ျမန္မာအသံဖလွယ္ရာမွာေတာ့ မူလအသံထြက္အမွန္နဲ႔ ကြာတာေတြမ်ားခဲ့ၾကၿပီေဟ့။ သိပ္ကြာလြန္းရင္မေကာင္းဘူး။ “ေနာက္ပိုင္းစကားလံုးေတြကို ဒီလိုမျဖစ္ရေအာင္ ဆင္ျခင္ရမယ္”။ အဲဒီလို ဆရာႏိုး သတိေပးလိုက္တာပါပဲ။ ဒီလို သတိေပးတာကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ရပါတယ္။
စိုးရိမ္မိတာက အသံထြက္ဖလွယ္တာေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး စိတ္ခ်ဥ္ေပါက္ေနတဲ့ အျဖစ္ကိုပါ။ “ေဘာလံုးပြဲ မၾကည့္ဘဲ၊ နာမည္မရြတ္တတ္ဘဲနဲ႔မ်ား ေဘာလံုးသမားအေၾကာင္းေရးတာ အံ့ပါရဲ႕” တဲ့၊ “Dylan” ကိုလည္း “ဒီလန္” မထြက္တတ္၊ “ဒိုင္လန္” ဖတ္ၾကပံု၊ Seamus ကို “ေရွးမာစ္” အသံထြက္ရမွန္းမသိ၊ “ဆီးမာတ္စ္” ဖတ္ၾကပံု ေျပာမိၾကတယ္။ ဆန္း တာက “လိုင္းရစ္” ငနဲေရာ၊ “ဆီးမတ္စ္” ဖတ္သူပါ အေမရိကန္ျပန္ေတြခ်ည္း။ တဦးက ပညာသင္သြားခဲ့တာ၊ တဦးက ေလ့လာေရးခရီကို သြားခဲ့တာ” တဲ့။ ဒီလို စိတ္ခ်ဥ္ေပါက္ေနတာ ေတာ္မွေတာ္ပါ့မလား။ စာေရးသူ ျမန္မာျပည္ျပန္ ေရာက္တဲ့အခါ မေတာ္တေရာ္ အဂၤလိပ္အသံထြက္ေတြ ၾကားရရင္ ဆရာႏိုး ရင္က်ဳိးေပလိမ့္မယ္။ ငါလည္း သင္ေပး ဖူးေသး၊ ဟိုမွာလည္း အၾကာႀကီး ေနခဲ့ေသး။ ခုထိေတာင္ အသံထြက္ ကေပါက္ကခ်ာပါလားဆိုၿပီး စိတ္ညစ္သြားမွာ အေသအခ်ာ။
ဘာသာစကားေတြမွာ ေဒသိယစကားရယ္လုိ႔ ရိွတတ္ၾကတာ ဆရာႏုိုးကုိယ္တိုင္ ေရးဖူးသားဖူးသားပဲ။ အဂၤလိပ္စကားက ေနရာအမ်ားႀကီးမွာ ျပန္႔ေနတာဆိုေတာ့ ေဒသိယ အဂၤလိပ္စကားေတြက မ်ားသြားၿပီပဲ။
၀ါက်အဆင့္ေတြဘာေတြ ထည့္မေျပာဘဲ ဖယ္ထားဦး။ စကားသံအဆင့္မွာကိုပဲ တေနရာနဲ႔ တေနရာ အသံက တူမွ မတူႏိုင္တာ။ ေ၀းေ၀းမၾကည့္နဲ႔ အိႏိၵယႏိုင္ငံမွာ ေျပာေနတဲ့ အဂၤလိပ္စကားသံ၊ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံမွာေျပာေနတဲ့ အဂၤလိပ္စကားသံ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေျပာေနတဲ့ အဂၤလိပ္စကားသံေတြဟာ တူႏုိင္ပါ့မလား။ စင္ကာပူသားေတြကေတာ့ သူတို႔ေျပာတဲ့ အဂၤလိပ္စကားကို ဆင္းဂလစ္ (Singlish) တဲ့။ နာမည္ေပးထားေလရဲ႕။ ဒီလိုပဲ အသံုးမ်ားလာရင္ ျမန္မာႏုိင္ငံသံုး အဂၤလိပ္စကားကို ျမန္မဂၤလစ္ရွစ္ေတြ ဘာေတြ လုပ္ရဦးမွာပါပဲ။
တျခားႏိုင္ငံေတြ ေျပာမေနပါနဲ႔။ အဂၤလိပ္စကားေျပာ မူလက်တဲ့ အဂၤလန္တို႔၊ ၾသစေၾတးလ်တို႔၊ အေမရိကတို႔မွာ ေျပာၾကတဲ့ အဂၤလိပ္စကားေတြေတာင္ ကြဲေနၾကတာ။ အသံထြက္ေရာ အသံုးအႏႈန္းေတြေရာ။ မႏၲေလး၊ ရန္ကုန္ ျမန္မာစကားေတြနဲ႔ ထား၀ယ္၊ ရခိုင္ ျမန္မာစကားေတြ ကြဲသလုိပဲ မဟုတ္လား။ (neither, either) နီးသား အီးသား ေျပာမလား။ ႏိုက္သား အိုက္သားေျပာမလား။ အဂၤလိပ္လက္ေအာက္ ေရာက္ဖူးတဲ့ ျမန္မာေတြက ၀ါက်ဆံုး သေကၤတကို ဖူးလ္စေတာ့ပ္လို႔မ်ား အေမရိကမွာ သြားေျပာလိုက္ရင္ နားမလည္တဲ့ အေမရိကန္ေတြ အပံု။ သူတုိ႔ကက် ပီးရီးေယာ့လို႔ သံုးေနတာကိုး။ အသံုးအႏႈန္းေတြထားပါေတာ့။ အသံထြက္ကိုပဲ ဦးတည္ၿပီး ၾကည့္ရေအာင္။ ဆရာႏုိးနဲ႔လည္း ခင္မင္ ရင္းႏွီးစြဲရွိတဲ့ အဂၤလန္ႏိုင္ငံက ဆရာႀကီး ဂၽြန္အုပ္ခဲအေၾကာင္း သာဓကထား ေျပာပါရေစ။ အေမရိကကို အေၾကာင္း အားေလ်ာ္စြာ အဲဒီဆရာႀကီး ေရာက္ေရာက္ လာပလားဆို အေမရိကန္ အသံထြက္ေတြကို ဟားေတာ့တာ။ အေမရိ ကန္အသံမွာက အားစိုက္မႈေတြ အဂၤလန္မွာလိုမွ မျပင္းပဲကိုး။ ေနာက္ၿပီး တခ်ိဳ႕မူရင္း အဂၤလိပ္အသံေတြဆို ေပ်ာက္ ေနၿပီ။
အေမရိကန္ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားသတင္းေၾကညာတဲ့အခါ (news) ကို တခ်ဳိ႕က နယူးစ္လို႔ အဂၤလိပ္သံ ပီပီသသမွ မေျပာပဲ။ “ႏူးစ္” ဆုိၿပီး ေျပာေတာ့တာ။
အဲဒီလိုဆို ဆရာအုတ္တို႔ ရယ္ကြက္ေပါ့။ နယူးေယာက္ကို ျမန္မာလိုေရးစမ္းပါလို႔ ျမန္မာစာေရးတတ္ကာစ တပည့္ေတြကို ခိုင္းရင္ “ႏူးယာ့” လို႔ေရးေတာ့တာ။ အသံေတြေျပာင္းေနတာေတာ့ အမ်ားႀကီးပါ။ ေတြ႔ေသးတာေပါ့လို႔ေျပာတဲ့အခါ (See you) လို႔ ေျပာၾကတယ္ မဟုတ္လား။ ကေလးမေလးေတြေျပာတဲ့အခါ “ဆီးယူ” မဟုတ္ေတာ့ဘဲ “ဆီးယာ”လို႔ေျပာရာက “ဆရာ” လိုလုိအသံၾကားလုိက္လို႔ တပည့္ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား ထင္ၿပီး လွည့္ၾကည့္မိ မွားတာေတြလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ပါ။ ေနာက္ၿပီး ေက်ာင္းသင္စာေတြမွာ (Plastic) ဆိုတာကို အဂၤလိပ္အသံထြက္မွီးၿပီး ျမန္မာအေခၚ ပလတ္စတစ္လို႔ ေရးျပတဲ့အခါ ဆိုပါစုိ႔။ ပလတ္စတစ္လို႔ေတာ့ ဖတ္တတ္္ၾကပါရဲ႕။ (Plastic) ကိုေျပာမွန္း မသိရွာၾကဘူး။ ဘယ္သိၾကပါ့မလဲ။ အေမရိကန္ေတြက ပလက္စတစ္လို႔ ေျပာမွ နားလည္တာကိုး။
တႏိုင္ငံနဲ႔ တႏိုင္ငံ စကားသံမတူတာ ထားပါဦး။ အေမရိက တႏိုင္ငံတည္းမွာကိုပဲ စကားသံေတြ ကြဲျပားေနတာ အမ်ားႀကီးပါ။ ေဒသကိုလုိက္ၿပီး ကြဲတာလည္းရွိ၊ မ်ဳိး႐ိုးဇာတိကိုလိုက္ၿပီး စကားသံကြဲတာေတြလည္း ရွိေပါ့။ လက္ရွိအေမရိကန္ သမၼတဆိုရင္ တက္ကဆက္ကလာတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ဆိုေတာ့ ေတာင္ပိုင္းသံ၀ဲသတဲ့။ သူ႔အရင္ သမၼတ ကလင္တန္ဆိုတာလည္း သူ႔ေဒသသံ ၀ဲသတဲ့။ ေဟာ ေနာက္မွာေတာ့ အေမရိကမွာက ႏိုင္ငံတကာလူမ်ဳိးေတြ လာဆံုေနတာ မဟုတ္လား။
ဒီေတာ့ ကိုယ့္မ်ဳိး႐ိုး ဇာတိအသံေလးေတြက အဂၤလိပ္စကားေျပာတဲ့အခါ ကပ္ကပ္ပါလာတာပါပဲ။ ဂ်ာမန္က ဂ်ာမန္သံ၊ ျပင္သစ္က ျပင္သစ္သံ၊ အာရွသားေတြက ကိုယ့္အာရွႏိုင္ငံအသီးသီးက အာရွသံ ၀ဲ၀ဲေတြနဲ႔ေပါ့။ ဒီၾကားထဲ ျမန္မာေတြက ေျပာေတာ့လည္း ျမန္မာသံ၀ဲ၀ဲေတြနဲ႔ပါပဲ။ ျမန္မာကေတာ့ ေရႊေတြမဟုတ္လား။ ၀ဲတာခ်င္းအတူတူေတာင္ ျမန္မာ၀ဲတာက အဂၤလိပ္သံနဲ႔ ပိုနီးစပ္တယ္လုိ႔ လက္မေထာင္ခ်င္ေသးတာ။ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းဆိုေတာ့ နားယဥ္ေနမဟုတ္လား။ ၀ဲေန လြဲေနေတာင္ မ၀ဲဘူး မလြဲဘူး ထင္ေနၾကတာေပါ့။
တပည့္ အေမရိကန္တေယာက္ကို ေမးၾကည့္ေတာ့ ျမန္မာ၀ဲတာလည္း တျခား အာရွသားေတြထက္ ပိုေကာင္းတဲ့ အ၀ဲမ်ဳိး မဟုတ္ပါဘူးတဲ့။ စကားသံ အမွန္ရဖို႔က ခဲယဥ္းလိုက္တာ လြန္ပါေရာ။ အဲဒီ အေမရိကန္တပည့္မေလးက သူ႔အသံေတာင္ မပီလွပါဘူးတဲ့။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ မ်ဳိး႐ိုးက အေမရိကန္နီေသြးပါေတာ့ ခပ္၀ဲ၀ဲပဲလို႔ ေျပာပါတယ္။
ေဒသတုိ႔ မ်ဳိး႐ိုးဇာတိတို႔ကိုလိုက္ၿပီး အသံကြဲႏုိင္တာအျပင္ ေနာက္တေၾကာင္းက အေရးအသားစနစ္ကို မကၽြမ္း၀င္လုိ႔ အသံကြဲႏိုင္ လြဲႏုိင္တာကလည္း ရွိပါေသးတယ္။ အိုင္အိုး၀ါျပည္နယ္ထဲက (Des Moines) ဆိုတဲ့ ၿမိဳ႕နဲ႔ အီလီႏိြဳင္း ျပည္နယ္ထဲက (Des Plaines) ဆိုတဲ့ ၿမိဳ႕ႏွစ္ၿမိဳ႕ ဆိုပါေတာ့။ နာမည္ႏွစ္ခုလံုးက (Des) နဲ႔ စတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ တၿမိဳ႕ကိုေတာ့ ဒီမိြဳင္းလို႔ အားလံုးက ေခၚၾကပါရဲ႕။ ေနာက္တၿမိဳ႕က်ေတာ့ ဒက္စ္ပလိန္းလို႔ အားလံုးက ေခၚေနၾကေရာ။ ျပင္သစ္နာမည္ဆိုေတာ့ ဒီမိြဳင္းလို႔ေခၚတာက ပိုမွန္မွာေပါ့ေလ။ ဒါေပမယ့္ ျပင္သစ္စကား၊ ျပင္သစ္အေရးအသား မကၽြမ္း၀င္တဲ့ နယ္ခံေတြက သူတုိ႔ေနရာ သူတို႔ ဒက္စ္ပလိန္းလို႔ေခၚေတာ့ ေျပာေတာ့လည္း တြင္သြားတာပါပဲ။ တြင္းသြားသမွ ဒီပလိန္းလို႔ အမွန္အတိုင္း အသံထြက္ရင္ေတာင္ နယ္ခံေတြက မဲ့ခ်င္ခ်င္ ရွိတတ္ေသးရဲ႕။ အသံမွား ထြက္ေပမယ့္ ျပႆနာမဟုတ္လွပါဘူး။ အခုအခါမွာ ဆန္ဟိုေဇးလို႔ စပိန္စကားသံနဲ႔ ပီပီသသ ေခၚေနၾကေသးတဲ့ (San Joes) ဟာလည္း ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာတဲ့အခါမွာ စံဂ်ဳိစီတုိ႔ ဆန္ဂ်ဳိေဆးတုိ႔ ျဖစ္ခ်င္သလုိ ျဖစ္လာဦးမွာပါပဲ။
လူသားေတြလုိပါပဲ။ ဘာသာစကားဆိုတာလည္း သခၤါရတရားကို လြန္ဆန္ႏိုင္တာမွတ္လို႔။ သခၤါရတရားလို႔ ေျပာမိေတာ့ မခင္ႏွင္းဆီထဲက စာသားတခုက ေခါင္းထဲေရာက္လာပါေရာ။ ဘာတဲ့။
“သခၤါရကို အစဥ္ထာ၀ရမွတ္ေတာ့သင္သာလွ်င္ အနာတရျဖစ္မည္” ဆို မဟုတ္လား။ သခၤါရကို သခၤါရမွန္း သတိရွိရွိသိေနမွ အနာတရျဖစ္တာ သက္သာ ေတာ့မေပါ့။ ေျပာင္းခ်င္ၾကရန္ေကာ၊ ေျပာင္းတတ္ၾကရန္ေကာလို႔ ေဒါသူပုန္ထ အူပြေနမွျဖင့္ ကိုယ့္ေဒါသနဲ႔ကိုယ္ ပူေလာင္ေနေတာ့မွာေပါ့။ အဆင္မသင့္ရင္ ကိုယ့္ေဒါသနဲ႔ကိုယ္ ျပာက်လို႔ေတာင္ သြားႏုိင္ေသး။ ဒီလို အေရးေတြမွာ ရာမရကန္ဆရာႀကီး ဦးတုိးရဲ႕ စကားက သတိသမၸဇဥ္အတြက္ ေကာင္းေကာင္းအေထာက္အကူျပဳမယ္ ထင္ပါတယ္။ ကိုယ့္ကို ထိရွစရာ၊ ကိုယ္ခံစရာ ႀကံဳလာရင္ “အခံသာမွ ဒဏ္နာခ်က္ နည္းမည္တည့္” တဲ့။
သခၤါရ လိႈင္းလံုးႀကီးေတြကို ေယာနိေသာ မနသိကာရနဲ႔ ဆင္ျခင္ ရင္ဆိုင္ႏိုင္တဲ့ သတၱိ ျပည့္စံုၾကပါေစသတည္း။
(မေဟသီမဂၢဇင္းတြင္ ေဖာ္ျပၿပီးျဖစ္သည့္ ဆရာေစာလူ၏ ေဆာင္းပါးကုိ ျပန္လည္ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္)
Posted by drkmyo at 10:49 PM 1 comments
Labels: ဘာသာစကား
Thursday, October 16, 2008
“ျမန္မာ-ထုိင္း” ႏုိ္င္ငံတကာ ရိုးရာလက္ေဝွ႔ စိန္ေခၚပြဲႀကီး
ျမန္မာ့ရိုးရာလက္ေဝွ႕ပညာသည္ ျမန္မာ့သမိုင္းအစမွ ယေန႔အထိ ရွင္သန္လွ်က္ရွိေသာ ျမန္မာ့ရိုးရာအေမြအႏွစ္ျဖစ္ေပသည္။ ျမန္မာ့ရိုးရာလက္ေဝွ႕စိန္ေခၚပြဲႀကီးမ်ားသည္ တစ္ေခတ္တခါက အရပ္ေဒသ ပြဲေတာ္တို႔၌သာ ယွဥ္ၿပိဳင္က်င္းပခဲ့ၾကရာမွ ယေန႔ကာလတြင္ ၿပိဳင္ပြဲစိီစဥ္က်င္းပသူတို႔ႏွင့္ အားကစား ဝန္ႀကီးဌာန၊ ျမန္မာႏုိင္ငံရိုးရာအဖြဲ႔ခ်ဳပ္တို႔၏ပံ့ပိုးကူညီမႈတို႔ျဖင့္ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္တြင္က်င္းပေနသည္ကိုေတ႔ြရသည္။
လက္ေဝွ႕ဆရာႀကီးက်ားဘညိမ္းက “ျမန္မာ့လက္ေဝွ႕ထုိးသတ္ျခင္းပညာဟာ ဘယ္ေခတ္ဘယ္အခါမွာ ဘယ္သူေတြကဘယ္ေလာက္ပဲႏွိမ္ႏွိမ္ ျမန္မာ့ေသြး၊ ျမန္မာ့သတၱိ၊ ျမန္မာ့မာန္ႏွင့္ ျမန္မာျပည္ကိုခ်စ္တဲ့ျမန္မာေတြရွိေနသမွ်ေတာ့ျမန္မာ့လက္ေဝွ႕ဟာဘယ္ေတာ့မွတိမ္ေကာပေပ်ာက္မွာမဟုတ္ဘူး” ဟုဆုိခဲ့ေပသည္။
ယခုအခါ အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္တြင္ ရိုးရာလက္ေဝွ႕ၿပိဳင္ပြဲႀကီးမ်ားကို စည္ကားသိိုက္ၿမိဳက္စြာက်င္းပလ်က္ရွိရာ ပရိသတ္အမ်ားဆံုးအားေပးမႈကိုရရွိထားသည့္ျမန္မာ့လက္ေဝွ႕စိန္ေခၚပြဲႀကီးမ်ားကို ျပည္တြင္းစိန္ေခၚပြဲႀကီးမ်ားကိုသာ ပရိသတ္ၾကည့္ရႈခြင့္ရရွိခဲ့ၾကရာမွ ယခုအခါရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ မက်င္းပေသးေသာ “ျမန္မာ-ထုိင္း” ႏုိ္င္ငံတကာ ရိုးရာလက္ေဝွ႔ စိန္ေခၚပြဲႀကီးကိုၾကည့္ရႈခြင့္ရရွိၾကေတာ့မည္ျဖစ္သည္။
ထုိၿပိဳင္ပြဲႀကီးကို MDG Co.,Ltd. (ကယ္ဆမ္ေကြကာ)၏ အဓိက ကူညီပံ့ပိုးမႈႏွင့္အတူ ျမန္မာနုိ္င္ငံအုိလံပစ္ေကာ္မတီ အားကစား ဝန္ႀကီးဌာန၊ ျမန္မာႏို္င္ငံ ရိုးရာလက္ေဝွ႕ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကႀကီးမႉး၍ KLN Group တုိ႔မွ ႏုိဝင္ဘာ ၈ရက္ႏွင့္ ၉ရက္တို႔တြင္ အမ်ိဳးသားအားကစားပြဲရံု (၁) သုဝဏၰ၌ စီစဥ္ က်င္းပမည္ျဖစ္သည္။
ျမန္မာဘက္မွ ေရြးခ်ယ္ထားေသာျမန္မာ့ရိုးရာလက္ေဝွ႔သမားမ်ားမွာ ျမန္မာျပည္ အလြတ္တန္း ထက္ဆင့္ေရႊခါးပတ္ခ်န္ပီယံ လံုးေခ်ာ(KLN)၊ ေစာငမန္း(ဘားအံ)၊ သံုးထပ္ကြမ္းေရႊခါးပတ္ခ်န္ပီယံ ဝင္းထြန္း(လယ္/ဆည္)၊ေရႊခါးပတ္ခ်န္ပီယံေတြ႔မေရွာင္(KLN)၊ တို႔ျဖစ္ၾကသည္။
လံုးေခ်ာ(KLN)ႏွင့္ယွဥ္ၿပိဳင္ထုိးသတ္မည့္လက္ေဝွ႔သမားမွာထုိင္းႏုိင္ငံခြန္ကန္ျပည္နယ္ ေဝါဖစ္ပြန္ကလပ္မွဖိခ်ိိခ်ိဳင္း၊
ေစာငမန္း(ဘားအံ)ႏွင့္ယွဥ္ၿပိဳင္ထုိးသတ္မည့္ထိုင္းလက္ေဝွ႔အေက်ာ္အေမာ္မွာ ထုိင္းႏုိင္ငံပိစႏူေလာ့ကလပ္မွထြန္းေထာင္း၊ဝင္းထြန္းႏွင့္ယွဥ္ၿပိဳင္ရင္ဆုိင္မည့္ထိုင္းလက္ေဝွ႔သမားမွာ ထုိင္းႏုိင္ငံခ်ံဳပနီဖတ္ကလပ္မွ လာခ်ီလိတ္ျဖစ္သည္။
ႏုိ္င္ငံဂုဏ္ေဆာင္အလဲထိုးဘုရင္ေတြ႔မေရွာင္(KLN)ကိုမွရင္ဆုိင္ခ်င္ပါသည္ဟု ေတာင္းဆုိလာသူမွာ ၂၀၀၆မဲေဆာက္ေရႊခါးပတ္ခ်န္ပီယံ၊ ၂၀၀၇-၂၀၀၈ (61 K)တန္းေမြထိုင္းကမာၻ႔ခ်န္ပီယံပါဝိျဖစ္သည္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ မက်င္းပေသးဘူးေသာ ျမန္မာ-ထုိင္းပြဲႀကီးတြင္ ပရိသတ္မ်ား ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားၾကပါရန္ သတင္းေကာင္းပါလုိက္ပါသည္။
Posted by drkmyo at 11:35 PM 0 comments
Labels: သတင္းထူး
ထိုင္းႏွင့္ ကေမာၻဒီးယား ပဋိပကၡ ပိုမို ျပင္းထန္လာ.. စစ္ပြဲဆီဦးတည္..
ထိုင္း-ကေမာၻဒီးယား နယ္စပ္တြင္ ႏွစ္ဖက္တပ္မ်ားအၾကား တိုက္ပြဲမ်ား ျဖစ္ပြားၿပီးေနာက္ လက္တုံ႔ျပန္မည္ကို စိုးရိမ္ သျဖင့္ ထုိင္းႏုိင္ငံသားမ်ား ကေမာၻဒီးယားႏိုင္ငံမွ ထြက္ခြာၾကရန္ ထိုင္းအစိုးရက ယမန္ေန႔၌ တိုက္တြန္းလိုက္သည္။
နယ္ေျမအျငင္းပြားေနေသာ (၁၁) ရာစု ဟိႏၵဴဘုရားေက်ာင္းအနီး၌ တိုက္ပြဲျဖစ္ပြားခဲ့ၿပီး အနည္းဆံုး တနာရီၾကာသည္။ လက္နက္ ငယ္၊ လက္နက္ႀကီးမ်ားအသံုးျပဳ၍ ႏွစ္ဖက္ပစ္ခတ္မႈမ်ားေၾကာင့္ ကေမာၻဒီးယားစစ္သား (၂) ဦးေသ၊ (၂) ဦးဒဏ္ရာရသြားၿပီး ထိုင္း စစ္သား အမ်ားအျပား ဒဏ္ရာရသည္။
တုိက္ပြဲျဖစ္ၿပီးမၾကာခင္ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း လုပ္ၾကရန္ ကုလသမဂၢႏွင့္ ႏုိင္ငံျခားတုိင္းျပည္မ်ားက ေျပာသည္။
ထိုင္းစစ္တပ္ကလည္း ကေမာၻဒီးယားရွိ ထိုင္းႏိုင္ငံသားမ်ားကို ကယ္ဆယ္ရန္အတြက္ ၎၏ ေလယာဥ္မ်ားကို ယမန္ ေန႔ညက အဆင္သင့္ျပင္ဆင္ထားခဲ့သည္။
မည္သည့္ဘက္က စတင္ပစ္ခတ္သည္ကို တဘက္ႏွင့္တဘက္ အျပန္ အလွန္စြပ္စြဲလ်က္ရွိသည္။ ကေမာၻဒီးယားတပ္ဖြဲ႔၀င္မ်ားက ထိုင္းတပ္ဖြဲ႔၀င္ အက်ဥ္းသား (၁၀) ဦးကို ေခၚေဆာင္ သြားသည္ဟု စြပ္စြဲမႈမ်ားရွိေသာ္လည္း ထိုင္းအစိုးရထံမွ အတည္ျပဳခ်က္မရရွိေပ။
အဆိုပါဟိႏၵဴဘုရားေက်ာင္း Preah Vihear အနီး နယ္ေျမအား သူပိုင္ကိုယ္ပိုင္ အျငင္းပြားမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ ႏွစ္ႏိုင္ငံ လံုးက ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုမႈမ်ား ပိုမိုလုပ္ေဆာင္လာခဲ့ၾကသျဖင့္ ျပင္းထန္သည့္ တိုက္ပြဲမ်ားျဖစ္ပြားမည္ကို ၿပီးခဲ့သည့္ ရက္မ်ားမွစ၍ စိုးရိမ္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။
ကုလသမဂၢက အဆိုပါဘုရားေက်ာင္းအား ကမာၻ႔အေမြအႏွစ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့ၿပီးေနာက္္ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားျဖင့္ခ်ီ၍ ျဖစ္ပြားေနခဲ့ ေသာ အဆိုပါအျငင္းပြားမႈ ျပန္လည္ႀကီးထြားလာျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အျငင္းပြားေနမႈ၌ အဓိက အာ႐ံုစိုက္ေနေသာ ဘုရား ေက်ာင္း၀န္းက်င္မွ (၁.၈) စတုရန္းမိုင္ အက်ယ္အ၀န္းရွိသည့္ သစ္ေတာကိုမူ ကေမာၻဒီး ယားကပိုင္ဆိုင္ေၾကာင္း The Hague ၿမိဳ႕ရွိ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာတရား႐ံုးက ၁၉၆၂ ခုတြင္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။
ထိုအခ်ိန္မွစ၍ အဆိုပါနယ္ေျမျပႆနာ သေႏၶတည္ခဲ့ ျခင္းျဖစ္သည္။ ကေမာၻဒီးယား၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဟြန္ဆန္းက ၀န္ႀကီးမ်ား၊ စစ္တပ္အရာရွိႀကီးမ်ားကို ေခၚယူ၍ ၿမိဳ႕ေတာ္ဖေနာင္းပင္၌ ယမန္ေန႔က အေရးေပၚအစည္းအေ၀းျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ ၎က “ဒီနယ္ေျမနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး တာ၀န္အျပည့္အ၀ယူၿပီး ေဆြးေႏြးဖို႔ ကေမာၻဒီးယား စစ္တပ္အႀကီးအကဲေတြကို က်ေနာ္ အမိန္႔ေပးထားၿပီးျဖစ္တယ္။ ေသေရး ရွင္ေရး တိုက္ပြဲ အေနအထားျဖစ္တယ္။ က်ေနာ့္ေျခ ေထာက္ကို နည္းနည္းနင္းၿပီး ျပန္႐ုပ္သြားလို႔ရေပမယ့္ က်ေနာ့္ေခါင္းကိုေတာ့ နင္းလို႔မရပါဘူး” ဟုေျပာသည္။
တိုက္ပြဲျဖစ္ပြားသည့္ နယ္ေျမ၌ ဘန္ေကာက္မွ စစ္တပ္မ်ားျဖင့္ အင္အားျဖည့္တင္းထားၿပီး ဂ်က္တိုက္ေလယာဥ္မ်ားကို အဆင္သင့္ အေနအထားျပင္ဆင္ထားေသာ္လည္း ထိုင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဆြန္ခ်ဳိင္း ေ၀ါင္စ၀တ္ကမူ ႏွစ္ဖက္တင္းမာမႈကို ေလ်ာ့ခ်ရန္ ႀကိဳးစားေန သည့္ အသြင္ေဆာင္ေနသည္။
ဘန္ေကာက္ရွိတာ၀န္ရွိသူမ်ားက အျငင္းပြားေနမႈကို ေျပလည္ေစရန္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ညႇိႏိႈင္းေျဖရွင္းေနသည့္ အဆင့္တြင္ သာရွိေသးသျဖင့္ ထိုင္းစစ္တပ္မ်ား သတ္မွတ္နယ္ေျမစည္းကို ေက်ာ္ျဖတ္သည္ဟူေသာ စြမ္စြဲခ်က္သည္ မျဖစ္ႏိုင္ ေၾကာင္း မစၥတာ ဆြန္ခ်ဳိင္းက ပယ္ခ်ခဲ့သည္။
၎က “က်ေနာ္တို႔တပ္ေတြဟာ အရင္ကေနရာမွာပဲ ရွိေနခဲ့တာပါ။ ကေမာၻဒီးယား နယ္ေျမထဲကို မေက်ာ္ပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ တပ္သားေတြဟာ ထိုင္းနယ္ေျမကို ကာကြယ္ဖို႔ အဲဒီေနရာမွာ ရွိေနတာပါ။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံကို က်ေနာ္တို႔ မက်ဴး ေက်ာ္ခဲ့ပါဘူး” ဟု ေျပာသည္။
သို႔ေသာ္ ထိုင္းႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး ဆြန္ဖြန္း အမ္မြန္၀ီ၀တ္ကမူ ထိုင္းႏိုင္ငံသားမ်ားကို ကေမာၻဒီးယားႏိုင္ငံအတြင္းမွ ထြက္ခြာၾကရန္ တိုက္တြန္းခဲ့သည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ (၁၂) ရက္ကလည္း ႏွစ္ဖက္တပ္ဖြဲ႔မ်ားအၾကား အခ်ိန္တို တိုက္ပြဲငယ္ျဖစ္ပြားခဲ့ၿပီး ထိုင္းစစ္သား (၂) ဦး ဒဏ္ရာရခဲ့ သည္။ ထိုစဥ္ကလည္း မည္သူလြန္သည္ကို ႏွစ္ဖက္ အျပန္အလွန္စြပ္စြဲခဲ့ၾကသည္။
Posted by drkmyo at 5:55 AM 0 comments
Labels: news
Older Posts
Subscribe to: Posts (Atom)
ကေမာၻဒီယားႏိုင္ငံရဲ႕ ရႈပ္ေထြးလွျပီး ေငြကုန္ေၾကက်မ်ားလွတဲ့ လင္မယားကြာရွင္းျပတ္စဲေရးဥပေဒကို ေရွာင္လႊဲဖို႔ ႏွစ္ေလးဆယ္ေၾကာ္ေလာက္ေပါင္းသင္းလာတဲ့ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ဟာအိမ္ကိုပါ တစ္၀က္တိတိ လႊနဲ႔တိုက္ ခြဲယူလိုက္ၾကတဲ့သတင္းဟာ ဒီအပတ္ သတင္းေလာကမွာ ဟိုးေလးတေၾကာ္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္..။
Prey Veng ေဒသက
ျမိဳ႕ေတာ္ ဖႏြမ္းပင္ နဲ႔ မိုင္ေျခာက္ဆယ္ေလာက္ အကြာမွာ တည္ရိွတဲ့ Prey Veng ေဒသက လင္မယား ႏွစ္ေယာက္ဟာ လမ္းခဲြၿပီးသကာလ ပုိင္ဆုိင္မႈေတြကုိ ခဲြေ၀တ့ဲအခါ အိမ္ကုိပါ လႊနဲ႔တုိက္ၿပီး ခဲြေ၀ယူၾက ျပီး ၿခံေျမကုိေတာ့ ေလးပုိင္း ပုိင္းၿပီး ကေလးေတြနဲ႔ သူတုိ႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ခဲြေ၀ယူလုိက္ပါတယ္.။
ခင္ပြန္းျဖစ္သူက သူဖ်ားနာေနတုန္း ဇနီးသည္က လံုး၀ဂရုမစုိက္ခ့ဲတ့ဲအတြက္ ေဒါသထြက္ခ့ဲျပီး သူ႔အေပါင္းအသင္းေတြကုိ ေခၚၿပီး ပုိင္ဆုိင္မႈေတြကုိ ထက္ျခမ္းျခမ္း၊ အိမ္ကုိလည္း လႊေတြနဲ႔ ထက္ျခမ္းျခမ္းလုိက္ၿပီး ေျပာင္းေရႊ႔သြားတယ္လုိ႔ ရြာသူႀကီးနဲ႔အိမ္နီးခ်င္းေတြက ဆုိပါတယ္။
ဒီေန႔အခ်ိန္မွာ ခင္ပြန္းသည္က သူ႔မိဘအိမ္ေပၚ မွာေနထိုင္လွ်က္ရိွျပီး၊ ဇနီးျဖစ္သူကေတာ့ ပံုမွာ ပါတဲ့တစ္ျခမ္းပ့ဲအိမ္မွာပဲ ဆက္ေနတယ္လုိ႔ သတင္းေတြမွာ ေရးထားပါတယ္။
-မိန္းမျဖစ္သူက ဒီအိမ္မွာဆက္ေနတယ္-
လင္မယားကြာရွင္းတ့ဲအမႈေတြကုိ တရားေရး၀န္ထမ္းေတြက ႏွစ္နဲ႔ခ်ီၿပီး စီရင္တတ္တ့ဲအတြက္ ဒီလမ္းေၾကာင္းကုိ ေရြးလုိက္တာျဖစ္တယ္လုိ႔လည္း ေရးသားၾကပါတယ္။ ပုိင္ဆုိင္မႈကုိ အဲသလုိခဲြေ၀တာ ဥပေဒနဲ႔ မဆန္႔က်င္ေပမယ့္ ကြာရွင္းမႈကုိေတာ့ ခြင့္မျပဳႏုိင္ေသးဘူး၊ ထုံးစံအတုိင္း တရားရုံးေတာ္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျဖတ္သန္းရဦးမယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။
ဒီသတင္းဖတ္ၿပီးၾကရင္ ေလဒီအေပါင္းတို႕က ခင္ပြန္းသည္ ဖ်ားနာတ့ဲအခါ အထူး ဂရုစုိက္ၾကပို႔ တိုက္တြန္းပါရေစ။
ဒီေမာင္လို စိတ္ၾကီးတဲ့ လင္ေယာက္်ားမ်ဳိးနဲ႔ဆို မလြယ္ဘူးေလ..။
အိမ္ကုိ လႊနဲ႔ျဖတ္တိုက္ျပီး ကြဲၾကကြာၾကဖို႔ ေျပာလာမွျဖင့္... အင္း....
ေဒါက္တာခိုင္မ်ဳိး.
သတင္းမူလ း ဘီဘီစီ
Posted by drkmyo at 4:51 AM 2 comments
Labels: သတင္ထူး
Saturday, October 18, 2008
အျပန္အလွန္-ေပးစာ(သားနဲ႔မိဘ)
ဖတ္ျပီးသူေတြအတြက္ မရည္ရြယ္ပါဘူး။ အီေမးက တစ္ဆင့္ရလာတဲ့ ဟာသေလးေတြဗ်ာ..။
သေဘာက်လြန္းလို႔တင္ျဖစ္ပါတယ္။
(ေဒါက္တာခိုင္မ်ဳိး)
၁။ ေကာလိပ္ေက်ာင္းေရာက္ သားထံမွ မိဘမ်ားသို႔ ေပးစာ
အေဖနဲ႔ အေမ ခင္ဗ်ား ... က်န္းခံ့သာလို႔ မာပါစ။
ဒီမွာေတာ့ ေက်ာင္းေရာက္တဲ့ ပထမတစ္လလံုးလံုး ဘာစာမွ မသင္ရပါဘူး။ စာသင္ခန္းေတြဆီမွ မသြားျဖစ္လို႔၊၊ သြားျဖစ္တဲ့ တစ္ရက္ကလည္း ညဘက္ ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီညက မီးမလာဘူး။ ၿပီးေတာ့ ဆရာလည္း မလာဘူး။
စာသင္တဲ့ တစ္ေန႔မွာက်ေတာ့ ဆရာက အတန္းထဲမွာ ေျပာတယ္၊ `ဒီအခန္းထဲမွာ နလပိန္းတံုးရွိရင္ မတ္တတ္ရပ္စမ္းေဟ့´တဲ့။ သားတို႔ တစ္တန္းလံုးၿငိမ္ၿပီး ဘယ္သူမွ မလႈပ္ၾကဘူး။ ဒါနဲ႔ ခဏေနေတာ့ သား မတ္တတ္ရပ္လိုက္တယ္။ အခန္းထဲမွာ ဆရာတစ္ေယာက္တည္း ရပ္ေနတာကို အားနာလို႔။
ေကာလိပ္ေက်ာင္းသားဆုိၿပီး ေဘာင္းဘီနဲ႔ ႐ွဴးဖိနပ္နဲ႔ ေက်ာင္းတက္လို႔ မရပါဘူးဗ်ာ။ သခ်ာၤတြက္ခ်ိန္က်လို႔ ဆယ္ဂဏန္းေက်ာ္သြားရင္ ႐ွဴးဖိနပ္ကို ခၽြတ္ပစ္ေနရတာ အလုပ္႐ႈပ္လြန္းလို႔။
ေကာလိပ္ေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းသူေလးေတြ ေခ်ာတယ္။ အေဖတို႔ အေမတို႔အတြက္ ေခၽြးမေလာင္းကိုေရြးၿပီး ရည္းစားစာတစ္ေစာင္ အဂၤလိပ္လိုေရးၿပီး ေပးလိုက္တယ္။ သားကို အဂၤလိပ္လို တက္လွၿပီမထင္နဲ႔။ သားမေရးတတ္ ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကိစၥမရွိဘူး။ ေကာင္မေလးကလည္း အဂၤလိပ္လို မဖတ္တတ္ဘူး။
စာေရးတာ နားဦးမယ္။ သား သိပ္ေနမေကာင္းဘူး။ ဟုိတစ္ပတ္က ဆရာက `မင္းတို႔ အျပင္စာေတြ မ်ားမ်ား ဖတ္ရမယ္´ဆုိတာနဲ႔ ညဘက္အျပင္ထြက္ၿပီး စာဖတ္တာ အေအးမိသြားတယ္။ ေနမေကာင္းျဖစ္လိုက္တာ ပိန္သြားလို႔ ရြာကယူလာတဲ့ ဦးထုပ္ေတာင္ မေတာ္ေတာ့ဘူး။ အဲဒါ ေနာက္ေစ့ကို တူနဲ႔ ထုထားရတယ္။ ဒီေတာ့မွ ေနာက္ေစ့မွာ ဘုထြက္ၿပီး ဦးထုပ္က ကၽြတ္မက်ေတာ့ဘူးေပါ့။
ၿပီးေတာ့ မနက္ျဖန္မွာ သားတို႔ကို Blood Test စစ္မယ္ဆုိလို႔ ဒီည တစ္ညလံုး စာၾကည့္ရဦးမယ္။
ခ်စ္သား
စာၾကြင္း ။ ။ ဒါနဲ႔ အေမ၊ ေနာက္တစ္ပတ္မွာ ဘရစ္ေနးစပီးယားစ္အေၾကာင္း အေရးတႀကီး ေလ့လာရဦးမယ္။ အဲဒါပိုက္ဆံလိုတယ္ ပို႔ေပးပါဦး။
၂။ ေကာလိပ္ေက်ာင္းရွိ သားထံ အေမ့ေပးစာ
ခ်စ္စြာေသာသား....
အေမ အသက္ရွင္ေနဆဲပဲ ရွိေသးတယ္ဆုိတာ သားသိရေအာင္ စာလွမ္းေရးလိုက္တာပါ။ မင္း စာျမန္ျမန္ မဖတ္ႏုိင္မွန္းသိလုိ႔ အေမ ဒီစာကို ျဖည္းျဖည္းပဲ ေရးလိုက္တယ္။
မင္း အိမ္ျပန္လာရင္ အိမ္ဘယ္မွာမွန္းသိမွာ မဟုတ္ဘူး။ အေမတို႔ ေျပာင္းသြားၾကၿပီ။
မင္းအေဖလား။ အခု အလုပ္ေကာင္းေကာင္း တစ္ခုရေနၿပီ။ သူ႔ေအာက္မွာ လူ ၅၀၀ ေလာက္ရွိတယ္။ သခ်ဳိင္းမွာ ျမက္ရိပ္ေနရတယ္ေလ။
အခု အေမတို႔အိမ္အသစ္မွာ အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္တစ္လံုးရွိတယ္။ သိပ္ေတာ့ မေကာင္းလွပါဘူး။ ၿပီးခဲ့တဲ့ အပတ္က အေမအဲဒီထဲ ရွပ္အက်ီ ၁၄ထည္ ထည့္တယ္။ ၿပီး ခလုပ္ႏွိပ္လိုက္တာ အဲဒီအက်ီေတြကို အဲဒီကတည္းက ျပန္မေတြ႕ရေတာ့ပါဘူး။
သားအမ မမရီလည္း ဒီေန႔မနက္ပဲ ကေလးေမြးတယ္။ သားေလးလား၊ သမီးေလးလားေတာ့ အေမ မသိေသးဘူး။ အဲဒီေတာ့ မင္းက အန္တီျဖစ္မလား၊ အန္ကယ္လ္ျဖစ္မလား အေမလည္း မေျပာတတ္ဘူး။
ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္ထဲမွာ မင္းရဲ႕ အန္ကယ္ခ်စ္လည္း တုိ႔ၿမိဳ႕က အရက္ခ်က္စက္႐ံုမွာ ၀ီစကီကန္ထဲ က်ၿပီးနစ္လို႔ သူ႔လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္အခ်ဳိ႕က ခုန္ဆင္းၿပီးကယ္ၾကေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူက ကယ္တဲ့သူအားလံုးကို သတိၱရွိရွိ တြန္းလွန္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ သူ႕ကို သၿဂိဳဟ္ေတာ့ အဲဒီမီးကို ၿငိမ္းရတာ ၃ ရက္ၾကာတယ္။
ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္က မုိး ၂ ခါရြာတယ္။ တစ္ခါက ၃ ရက္ၾကာၿပီး ေနာက္တစ္ခါက ၄ ရက္ၾကာတယ္။ တနလၤာေန႔တုန္းကမ်ား ေလေတြတိုက္လိုက္တာ ၿခံထဲက ၾကက္မတစ္ေကာင္ဟာ ၾကက္ဥတစ္လံုးတည္းကို ေလးခါ ဥရတယ္။
အသုဘအေလာင္းျပင္ဆင္ေပးတဲ့ အိမ္က စာတစ္ေစာင္မေန႔က ရတယ္။ သူက အေမတို႔ေပးစရာရွိတဲ့ ေၾကြးက်န္ကို ၇ ရက္အတြင္း မေပးရင္ မင္းဘြားေအႀကီးကို ျပန္ထေအာင္ လုပ္လိုက္မယ္တဲ့။
ခ်စ္တဲ့ အေမ
P.S : အေမ သားအတြက္ ေငြ၅ေထာင္-ထည့္ပို႔မလို႔ပဲ။ ဒါေပမယ့္ စာအိတ္က ပိတ္ၿပီးသြားၿပီ။
ျပံဳးေပ်ာ္ႏိုင္ပါေစ..။
Posted by drkmyo at 11:05 PM 1 comments
Labels: ဟာသ
Friday, October 17, 2008
၉လေတာ့ ေစာင့္ရမယ္ ..(ဟာသ)
( အင္မတန္သေဘာက်စရာေကာင္းလွပါ၍ မဖတ္ရေသးသူမ်ားအတြက္ သူငယ္ခ်င္းေပးပို႔ေသာ အီးေမးမွ ျပန္တင္ျခင္းျဖစ္ပါသည္.. ေက်းဇူးပါ.. ေဒါက္တာခိုင္မ်ဳိး )
အမ်ိဳးသား တစ္ဦးသည္ အလုပ္တြင္ အဆင္မေၿပၿဖစ္တုိင္း မိမိမွာေတာ့ မိသားစုအတြက္ ေန႕စဥ္ေန႔တုိင္းအလုပ္တြင္ အနည္းဆံုး ၈ နာရီ အလုပ္လုပ္ရခ်ိန္၌ ဇနီးၿဖစ္သူ မွာ အိမ္တြင္ ေအးေအးေဆးေဆး ေနနုိင္ေနေၾကာင္းကုိ ေတြးမိကာ ဇနီးသည္ ကုိ မနာလုိၿဖစ္ေနတက္သည္။
မိန္းမအား မနာလုိမူတုိ႔ အားၾကီးလာသာအခါ တစ္ည ညအိပ္ရာ ၀င္ခ်ိန္တြင္ ဘုရားသခင္ကုိ တုိင္တည္ဆုေတာင္းသည္ဟူ၏။
“အဖ ဘုရားသခင္….. ကြ်န္ေတာ္သည္ ေန႔စဥ္အနည္းဆံုး ၈နာရီအလုပ္လုပ္ရခ်ိန္တြင္ ဇနီးၿဖစ္သူမွာ အိမ္၌ ေကာင္းစြာ နားေနနုိင္ပါသည္။ ဘ၀မွာ မမွ်တပါ… သုိ႔ၿဖစ္ပါ၍ မိန္းမတုိ.၏ ေအးေဆးသက္သာရွိေသာဘ၀ ကုိ ၿမင္စြမ္းနုိင္ခြင့္ငွာ မနက္ၿဖန္ မနက္မွစ၍ ကြ်န္ေတာ္နွင့္ ကြ်န္ေတာ့္မိန္းမတုိ႔ဘ၀ တခဏ ၿဖစ္ခြင့္ရပါေစသား အရွင္ဘုရား….” ဟုဘုရားသခင္ထံ တုိင္တည္ ဆုေတာင္းလုိက္သည္။
အံ့အားသင့္စရာ ေကာင္းစြာပင္ ဘုရားသခင္က “မင္းေတာင္းတဲ့ဆု ၿပည့္ေစ” ဟု ခြင့္ၿပဳေလသည္။
ေနာက္တစ္ေန႔ မုိးလင္းခ်ိန္တြင္ အမ်ိဳးသားမွာ အမိ်ဳးသမီးဘ၀သို႔ ထူးဆန္းစြာ ေၿပာင္းလဲသြားေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ေယာက်္ားထက္ ဦးစြာနုိးထကာ နံနက္စာ ၿပင္ဆင္ရေလသည္။ နံနက္စာၿပင္ဆင္ၿပီးေနာက္ ေယာက္်ားလုပ္သူနွင့္ သားသမီးမ်ားကုိ နူိးကာ နံနက္စာေကြ်းေမြးရသည္။ နံနက္စာေကြ်းၿပီးေနာက္ ေယာက်္ားနွင့္ကေလးမ်ား ရံုးနွင့္ ေက်ာင္းသြားနုိင္ရင္ အ၀တ္အစား၊ ထမင္းဘူး တုိ႔ကုိ ၿပင္ဆင္ေပးရသည္။ ကေလးမ်ားကုိ ေက်ာင္းသုိ႔ပုိ႔ရသည္။
ထုိ႔ေနာက္ ေစ်း၀င္၀ယ္ၿပီး အိမ္ၿပန္လာရသည္။ ခ်က္ၿပဳတ္ရသည္။ အ၀တ္ေလွ်ာ္ရသည္။ မီးပူတုိက္ရသည္။ အေၿပးအလြား သတင္းစာ ဖတ္ရသည္။ ရုပ္ၿမင္သံၾကား ၾကည့္ရသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ကေလးမ်ားကုိ ေက်ာင္းမွ ၾကိဳရသည္။ ကေလးမ်ားအား ေရမုိးခ်ိဳးေပးရသည္။ အိမ္စာ ၀ုိင္းကူ လုပ္ေပးရသည္။ ေယာက်္ား ရံုးမွ ၿပန္လာခ်ိန္တြင္ ေရမုိးခ်ိဳးနုိင္ရန္ ၿပင္ဆင္ေပးၿပီး ညစာ အတူစားရသည္။ ေဆးေၾကာ သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ရသည္။
ေယာက်္ားက စကားေၿပာဆုိ ေမးၿမန္လွ်င္ ၿပန္လည္တံု႔ၿပန္ေၿဖၾကားရၿပီး ေယာက္်ားၿဖစ္သူ အလုိအတုိင္း အိပ္ရာ၀င္ရကာ ေယာက်္ားစိတ္တုိင္းက် ၿပဳသမ်ွ နုရၿပန္သည္။
ေနာက္တေန႔ နံနက္ေစာေစာထခ်ိန္ မိန္းမ ဘ၀သုိ႔ ေရာက္ေနဆဲ ၿဖစ္ေသာ ေယာက်္ားသည္ ဘုရားသခင္ထံ အေၿပးအလြား ဆုေတာင္းၿပန္သည္။
“အဖ ဘုရားသခင္… ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳး(အဲ… ကြ်န္မ) မွားသြားခဲ.ပါၿပီ။ မိန္းမေတြ မည္မွ်ပင္ပန္း၊ စိတ္ရွည္၊ သည္းခံရသည္ကုိလည္း ကုိယ္ခ်င္းစာမိပါၿပီ။ ကြ်န္ေတာ္ မိန္း(အဲ ေယာက်္ား၊ မဟုတ္ပါဘူး ဘုရား မိန္းမ) ကုိ ယခုမွ စၿပီး ခ်စ္ၿမတ္နုိ္း၍ ေကာင္းစြာေစာင့္ေရွာက္ပါေတာ့မည္။ ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳးမအား ေယာက္်ားဘ၀ကုိ အခုခ်က္ခ်င္း ၿပန္လည္ ေပးသနားပါ။ မိန္းမနွင့္ဘ၀ခ်င္း ၿပန္၍ ေၿပာင္းလဲေပးေတာ္မူပါဘုရား” ဟုလူိက္လူိက္လွဲလွဲ ဆုေတာင္းေလေတာ့သည္။
ဘုရားသခင္သည္ တပည့္သား(သမီး) အားေအာက္ပါအတုိင္း ေၿပာ၍ ၿပန္ေလေတာ့သည္။
“မင္း (နင္) အၿမင္မွန္ရ၍ ငါ၀မ္းေၿမာက္လွေပသည္။ သုိ႔ေသာ္ၿငား မင္း(နင္) သည္ ယမန္ေန႔ည က ေယာက်္ားလုပ္သူအား ေကာင္းစြာၿပဳစုခဲ့၍ သေႏၶေအာင္္ခဲ့ၿပီျဖစ္၍ ေနာက္ထပ္ ၉ လမွ် အသာေစာင့္၍ ေမြးဖြားျပီးခါမွ ဘ၀ေၿပာင္းရန္ ငါ့ထံဆုၿပန္ေတာင္းေလ” ဟူသတည္း။
ျပံဳးေပ်ာ္ႏိုင္ပါေစ...။
Posted by drkmyo at 11:47 PM 1 comments
Labels: ဟာသ
ဘာသာစကား သခၤါရ(ေစာလူ)
'' အသံထြက္က အေရးႀကီးပါသဗ်ာ။ ေရွးကာလ ျမန္မာမင္းမ်ား ဘုန္းမီးေနလ ေတာက္ပေတာ္မူစဥ္တုန္းက လႊတ္ေတာ္ ထဲမွာ “ဖုန္းေတာ္” လို႔ အသံမထြက္ဘဲ “ဘုန္းေတာ္” လို႔မ်ား ဘကုန္းသံနဲ႔ ေျပာမိဆိုမိမွျဖင့္ ၿပံဳးစိစိျဖစ္တဲ့သူကျဖစ္၊ မေနႏိုင္လို႔ အသံထြက္ရယ္တဲ့သူက ရယ္ေပါ့။ အခုကာလမ်ားမွာေတာ့ “ပန္တရာ”တဲ့။ ရေကာက္သံႀကီးနဲ႔ ထြက္ေနၾက တာ ၾကားၾကသိၾကတဲ့အတုိင္းပါပဲ။ “ယပင့္” နဲ႔ စာလံုးေပါင္းထားတာပါဗ်ာ။ “ပန္တယာ” လို႔ အသံထြက္မွ အမွန္ကို ေရာက္ပါတယ္။ ေနာက္ရွိပါေသးတယ္။ “ေၾကာင္ရွာသီး”တဲ့။ ေၾကာင္ရွာသီး မဟုတ္ေပါင္ဗ်ာ။ “ေၾကာင္ယာသီး” လုိ႔ အသံထြက္မွ မွန္ပါတယ္။ "
၁၉၅၉ ခုဆီေလာက္က မႏၲေလးတကၠသိုလ္ ေအ၀မ္းခန္းမမွာ ဆရာႀကီး ေရႊျပည္ဦးဘတင္ ေဟာေျပာခဲ့တဲ့
ၾသ၀ါဒ စကားေတြပါ။ အေဟာအေျပာေကာင္းတဲ့ ဆရာႀကီးကို ၾကည္ညိဳရင္းစြဲလည္းရွိ၊ မိမိအသက္ကလည္း (၂၀) ပင္ မေက်ာ္ေသးေတာ့ မွတ္စုစာအုပ္ထဲ ေရးမွတ္ထားလိုက္႐ံုပါပဲ။ ေနာင္ အဲဒီစကားလံုးေတြကို ကိုယ္တိုင္သံုးတဲ့အခါ ဆရာႀကီး ၾသ၀ါဒနဲ႔အညီ သံုးႏႈန္းေျပာဆိုလုိက္တာပါပဲ။
တျခား မိတ္ေဆြတပည့္တပန္းမ်ားနဲ႔ စကားစပ္တဲ့အခါ ဒါကေတာ့ ဒီလိုအသံထြက္မွ မွန္သတဲ့ေဟ့လို႔ ဗဟုသုတျဖန္႔လိုက္တာပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္ အဲဒီလို ေျပာမွမွန္သလဲ။ ကိုယ္တုိင္လည္း အေလးအနက္ မစိစစ္မိ။ တျခားသူေတြကိုလည္း ရွင္းမျပမိ။ ဆရာသင္ျပထားတဲ့နည္း အာစရိေယာ၀ါဒ အေနနဲ႔ပဲ ေျပာျဖစ္ ဆိုျဖစ္ခဲ့တာပါပဲ။
ေနာင္အရြယ္ေလး ေတာ္ေတာ္ေရာက္လုိ႔ ဘာသာစကား ေလ့လာေရးဆုိင္ရာ နည္းပညာေတြ အေတာ္အသင့္ တီးေခါက္ မိသလိုလို ရွိလာတဲ့အခါ ဘာသာစကားမွာ “ဘယ္လိုမေျပာရ၊ ဘယ္လိုမေရးရ” ဆိုၿပီး စည္းကမ္းေတြ သတ္မွတ္ေပးရင္း “ဆရာ” လုပ္ခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ ေခါင္းပါးသလိုလို ျဖစ္လာပါတယ္။ ဘာသာေဗဒပညာမွာ သဒၵါက်မ္းဆိုတာေတြမွာ “ဘယ္လုိေျပာေနတယ္” ဆိုတာကို ျပန္ေဖာ္ျပဖုိ႔တာ၀န္ပဲ ရွိတာကိုး။ “ဘယ္လိုေျပာရမယ္” ဆိုၿပီး စည္းကမ္းသတ္မွတ္ ခ်က္ေတြ ခ်မွတ္ဖို႔မွ မဟုတ္တာ။ ေနာက္ၿပီး ဘာသာစကားဆိုတာက ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ျမစ္ေရစီးလို ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် စီးဆင္း ေျပာင္းလဲေနတာ။ ဒီေန႔လူေတြကို မေန႔ကလုိပဲ ေျပာလုိ႔ အမိန္႔ေပးေနရင္ ကုိယ္လုပ္ေနတဲ့အလုပ္က ဟုတ္မွ ဟုတ္ႏိုင္ ပါ့မလား။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ျပန္ျပန္သတိေပးေနရတာ ခဏခဏပါပဲ။
အဲဒီလို သတိထားေနတဲ့ၾကားထဲက လြတ္လြတ္သြားတတ္ပါေသးတယ္။ တခါလြတ္သြားပံုက ဒီလိုပါ။ “ဒီစာအုပ္နဲ႔စာရင္ ဟိုစာအုပ္က ေကာင္းတယ္” ဆိုတဲ့ အႏႈိင္းျပ၀ါက်မ်ဳိးကို “ဒီစာအုပ္ထက္စာရင္ ဟိုစာအုပ္က ပိုေကာင္းတယ္”လို႔ ေရးၾက သားၾက ေျပာၾကဆိုၾကတာ သတိထားမိၾကပါလိမ့္မယ္။ “နဲ႔စာရင္ ဆုိတာက ထံုးမီစံမွ် အ႐ိုးက်ၿပီး “ထက္စာရင္” ဆိုတာက ျမန္မာဘာသာစကားကို သေဘာမေပါက္တေပါက္၊ စနစ္မသိတသိနဲ႔ ေနာက္ပိုင္းမွ ေရးလာေျပာလာၾကတဲ့ စကားဆုိတာကိုလည္း ပညာရွင္ေတြက သတိထားမိၾကပါလိမ့္မယ္။
ၾကားေနက်၊ ဖတ္ေနက်မဟုတ္ေတာ့ “ထက္စာရင္” ဆိုတာကို ၾကားရဖတ္ရတုိင္း စိတ္ကသိကေအာက္ျဖစ္ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မေနႏိုင္တာနဲ႔ အေၾကာင္းသင့္တဲ့အခါ “နဲ႔စာရင္” က အသံုးမွန္၊ “ထက္စာရင္” က အသံုးမွားတဲ့အေၾကာင္း ေရးဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုစာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာက “ထက္စာရင္” ေတြက အားနဲ႔ မာန္နဲ႔ ေနရာယူလာတာ ေတြ႔လာရပါေရာ။
ေနာက္ၿပီး ႐ုပ္ရွင္ေတြမွာ ေျပာၾကဆိုၾကေတာ့လည္း “ထက္စာရင္” က နားၿငီးေလာက္ေအာင္ၾကားေနရၿပီး “နဲ႔စာရင္” က ပိတ္ပိတ္သား ေပ်ာက္ေနပါေရာလား။ ဒီအေျခအေနမွာ တကယ္တမ္း ဘာသာစကားအသံုးျပဳေနသူေတြကို “ထက္စာ ရင္”လုိ႔ မသံုးၾကနဲ႔ေဟ့။ “နဲ႔စာရင္” လို႔ပဲ ေျပာဆိုၿပီး သြားတိုက္တြန္းလို႔ေကာင္းပါ့မလား။ တိုက္တြန္းလို႔ေကာ ရပါ့မလား။ ရတယ္ထားပါဦး။ ဘယ္ႏွေယာက္ကို တိုက္တြန္းႏုိင္မွာလဲ။“ထက္စာရင္” လိႈင္းလံုးႀကီးကို ဘယ္လိုတြန္းလွန္ႏိုင္မွာလဲ။ ဧရာမ ေက်ာက္တံုးႀကီးကို မႏိုင္ဘဲ သြားမလို႔ကေတာ့ ကိုယ့္မွာ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရ႐ံုပဲ ရွိေတာ့မေပါ့။
အဲဒီလို ဘာသာစကားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဇေ၀ဇ၀ါေတြျဖစ္ေနတတ္တုန္း တခ်ိန္မွာေတာ့ ျမန္မာ့အသံက ပို႔ခ်ခ်က္တခုမွာ ၾကားလိုက္ရတယ္။ “ေ၀သန္ဒယာ” လို႔ အသံမထြက္နဲ႔ေဟ့၊ “၀စ္သန္ဒယာ” လို႔ အသံထြက္မွ မွန္တာ။ ေရးထားတာကိုက ၾကည့္ပါလား။ သႀကီး (ႆ) ကို ေ၀ေနာက္မွာထားၿပီး “ေ၀ႆႏၲရာ”လို႔ေရးထားတာ ျမင္တယ္မဟုတ္လား။ ဒီလိုၾကားလိုက္ေတာ့ ဟုတ္သလိုလို မဟုတ္သလိုလို ဇေ၀ဇ၀ါ ထပ္ျဖစ္ရျပန္ပါတယ္။
ေနာက္ ေမာင္သာႏိုးက ေ၀ႆႏၲရာလုိ႔ေရးထားေပမယ့္ ျမန္မာေတြအတြက္ေတာ့ ထံုးမွီစံမွ် အ႐ိုးက်ေနၿပီျဖစ္တဲ့အတုိင္း “ေ၀သန္ဒယာ” လို႔ အသံထြက္တာ ျပႆနာမဟုတ္တဲ့အေၾကာင္း ျပန္ေရးတာ ဖတ္ရေတာ့မွ ဘ၀န္က်မိသြားတာေပါ့။ ေမာင္သာႏုိးဆိုတာကလည္း ကိုယ့္ငယ္ဆရာမွ တကယ့္ငယ္ဆရာ။ ဆရာႀကီး ေရႊျပည္ဦးဘတင္ထက္ေတာင္ အရင္ က်ေသး။ ၁၉၅၆ ခု မႏၲေလးတကၠသိုလ္ေရာက္၊ အဂၤလိပ္စာ သင္ရတဲ့အခါ အိႏိၵယႏုိင္ငံသားဆရာေတြန႔ဲ နဖူးေတြ႔ ဒူးေတြ႔ႀကံဳေတာ့ သူတုိ႔အသံထြက္ကို တခြန္းတပါဒမွ နားမလည္ဘဲ ဒုကၡလွလွႀကီးေရာက္။ ဒီတုနး္က အခမဲ့ အဂၤလိပ္စာအကူသင္တန္းေတြ ဖြင့္ၿပီး မိမိနဲ႔တကြ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား ရာေက်ာ္ကို ကယ္္ဆယ္ေရးလုပ္ခဲ့တာ ေမာင္သာႏုိးေပါ့။ သင္တန္းကလည္း သင္တန္းမည္ကာမတၱမဟုတ္။ ရွင္းကနဲ လင္းကနဲ ရင္ထဲကို စြဲစြဲနစ္နစ္ ျဖစ္သြားေအာင္ကို သင္ေပးလုိက္တဲ့အတန္း။
ကိုယ့္တသက္မွာ ပထမဆံုး ပံုႏွိပ္ခံရတဲ့ စာမူဟာ အဲဒီအတန္းတက္ရင္းက ရလာတဲ့ အသိပညာနဲ႔ စိတ္ကူးကို အေျခခံၿပီး ေရးခဲ့တာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေမာင္သာႏုိးကို မိတ္ေဆြလိုထက္ ဆရာလို ေလးစား ၾကည္ညိဳရင္းစြဲရွိၿပီးသား။ ပုဂၢိဳလ္ခင္လုိ႔ တရားမင္တာမဟုတ္ဘဲ တရားမင္လုိ႔ ပုဂၢိဳလ္ခင္ခဲ့တာလုိ႔ေတာင္ ေျပာႏုိင္မယ္ ထင္ပါရဲ႕။
၂၀၀၄ ခု ေမ မေဟသီမဂၢဇင္းမွာ ဆရာႏိုးတေယာက္ အသံထြက္ေတြနဲ႔ စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္ေနတာ ဖတ္လိုက္ရေတာ့ ဘာေျပာျပရမွန္းကို မသိေအာင္ ျဖစ္သြားပါေလေရာ။ ဆရာႏုိးက ျမန္မာေတြ အဂၤလိပ္စကားလံုး တခ်ဳိ႕ အသံထြက္ မွားေနပံုေတြကို ေထာက္ေထာက္ျပထားတာကိုး။ ပါ့ကင္ (Parking) နဲ႔ ပက္ကင္း (packing) တို႔၊ စတီယာတုိင္တို႔၊ ေရွာ့အိတ္ေဇာ့ဘားတုိ႔။ နမူနာေတြေပးထားတာ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ မဖတ္မိလို္က္ရင္ အဲဒီစာေစာင္ကိုသာ ရွာဖတ္ပါေတာ့။ စိတ္၀င္စားစရာလည္း ေကာင္းပါေပရဲ႕။ အမွန္ကို ထုတ္ျပတာလည္း ဗဟုသုတေတြရလုိ႔ ေက်းဇူးတင္ထုိက္ပါရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ ၁၉၆၉ ခုက ဆရာႏိုးေထာက္ျပခဲ့တဲ့ ေ၀ႆႏၲရာအသံထြက္ ပို႔ခ်ခ်က္ဆရာနဲ႔မ်ား ဆရာႏိုးကိုယ္တုိင္ တူသြားၿပီလား။ စိုးရိမ္လိုက္မိပါရဲ႕။
စိုးရိမ္မိတယ္ဆိုလို႔ ဆရာႏုိးရဲ႕ ေစတနာကို သေဘာမေပါက္ဘူး မထင္လိုက္ပါနဲ႔။ အခ်ိန္ကုန္ လက္ေညာင္းခံ ဦးေႏွာက္ အေညာင္းခံၿပီး အဲဒီေဆာင္းပါးကိုေရးလိုက္တဲ့ ဆရာႏုိးရဲ႕ ေစတနာကို ခန္႔မွန္းလို႔ရပါတယ္။ အဂၤလိပ္စကားသံေတြကို ျမန္မာအသံဖလွယ္ရာမွာေတာ့ မူလအသံထြက္အမွန္နဲ႔ ကြာတာေတြမ်ားခဲ့ၾကၿပီေဟ့။ သိပ္ကြာလြန္းရင္မေကာင္းဘူး။ “ေနာက္ပိုင္းစကားလံုးေတြကို ဒီလိုမျဖစ္ရေအာင္ ဆင္ျခင္ရမယ္”။ အဲဒီလို ဆရာႏိုး သတိေပးလိုက္တာပါပဲ။ ဒီလို သတိေပးတာကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ရပါတယ္။
စိုးရိမ္မိတာက အသံထြက္ဖလွယ္တာေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး စိတ္ခ်ဥ္ေပါက္ေနတဲ့ အျဖစ္ကိုပါ။ “ေဘာလံုးပြဲ မၾကည့္ဘဲ၊ နာမည္မရြတ္တတ္ဘဲနဲ႔မ်ား ေဘာလံုးသမားအေၾကာင္းေရးတာ အံ့ပါရဲ႕” တဲ့၊ “Dylan” ကိုလည္း “ဒီလန္” မထြက္တတ္၊ “ဒိုင္လန္” ဖတ္ၾကပံု၊ Seamus ကို “ေရွးမာစ္” အသံထြက္ရမွန္းမသိ၊ “ဆီးမာတ္စ္” ဖတ္ၾကပံု ေျပာမိၾကတယ္။ ဆန္း တာက “လိုင္းရစ္” ငနဲေရာ၊ “ဆီးမတ္စ္” ဖတ္သူပါ အေမရိကန္ျပန္ေတြခ်ည္း။ တဦးက ပညာသင္သြားခဲ့တာ၊ တဦးက ေလ့လာေရးခရီကို သြားခဲ့တာ” တဲ့။ ဒီလို စိတ္ခ်ဥ္ေပါက္ေနတာ ေတာ္မွေတာ္ပါ့မလား။ စာေရးသူ ျမန္မာျပည္ျပန္ ေရာက္တဲ့အခါ မေတာ္တေရာ္ အဂၤလိပ္အသံထြက္ေတြ ၾကားရရင္ ဆရာႏိုး ရင္က်ဳိးေပလိမ့္မယ္။ ငါလည္း သင္ေပး ဖူးေသး၊ ဟိုမွာလည္း အၾကာႀကီး ေနခဲ့ေသး။ ခုထိေတာင္ အသံထြက္ ကေပါက္ကခ်ာပါလားဆိုၿပီး စိတ္ညစ္သြားမွာ အေသအခ်ာ။
ဘာသာစကားေတြမွာ ေဒသိယစကားရယ္လုိ႔ ရိွတတ္ၾကတာ ဆရာႏုိုးကုိယ္တိုင္ ေရးဖူးသားဖူးသားပဲ။ အဂၤလိပ္စကားက ေနရာအမ်ားႀကီးမွာ ျပန္႔ေနတာဆိုေတာ့ ေဒသိယ အဂၤလိပ္စကားေတြက မ်ားသြားၿပီပဲ။
၀ါက်အဆင့္ေတြဘာေတြ ထည့္မေျပာဘဲ ဖယ္ထားဦး။ စကားသံအဆင့္မွာကိုပဲ တေနရာနဲ႔ တေနရာ အသံက တူမွ မတူႏိုင္တာ။ ေ၀းေ၀းမၾကည့္နဲ႔ အိႏိၵယႏိုင္ငံမွာ ေျပာေနတဲ့ အဂၤလိပ္စကားသံ၊ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံမွာေျပာေနတဲ့ အဂၤလိပ္စကားသံ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေျပာေနတဲ့ အဂၤလိပ္စကားသံေတြဟာ တူႏုိင္ပါ့မလား။ စင္ကာပူသားေတြကေတာ့ သူတို႔ေျပာတဲ့ အဂၤလိပ္စကားကို ဆင္းဂလစ္ (Singlish) တဲ့။ နာမည္ေပးထားေလရဲ႕။ ဒီလိုပဲ အသံုးမ်ားလာရင္ ျမန္မာႏုိင္ငံသံုး အဂၤလိပ္စကားကို ျမန္မဂၤလစ္ရွစ္ေတြ ဘာေတြ လုပ္ရဦးမွာပါပဲ။
တျခားႏိုင္ငံေတြ ေျပာမေနပါနဲ႔။ အဂၤလိပ္စကားေျပာ မူလက်တဲ့ အဂၤလန္တို႔၊ ၾသစေၾတးလ်တို႔၊ အေမရိကတို႔မွာ ေျပာၾကတဲ့ အဂၤလိပ္စကားေတြေတာင္ ကြဲေနၾကတာ။ အသံထြက္ေရာ အသံုးအႏႈန္းေတြေရာ။ မႏၲေလး၊ ရန္ကုန္ ျမန္မာစကားေတြနဲ႔ ထား၀ယ္၊ ရခိုင္ ျမန္မာစကားေတြ ကြဲသလုိပဲ မဟုတ္လား။ (neither, either) နီးသား အီးသား ေျပာမလား။ ႏိုက္သား အိုက္သားေျပာမလား။ အဂၤလိပ္လက္ေအာက္ ေရာက္ဖူးတဲ့ ျမန္မာေတြက ၀ါက်ဆံုး သေကၤတကို ဖူးလ္စေတာ့ပ္လို႔မ်ား အေမရိကမွာ သြားေျပာလိုက္ရင္ နားမလည္တဲ့ အေမရိကန္ေတြ အပံု။ သူတုိ႔ကက် ပီးရီးေယာ့လို႔ သံုးေနတာကိုး။ အသံုးအႏႈန္းေတြထားပါေတာ့။ အသံထြက္ကိုပဲ ဦးတည္ၿပီး ၾကည့္ရေအာင္။ ဆရာႏုိးနဲ႔လည္း ခင္မင္ ရင္းႏွီးစြဲရွိတဲ့ အဂၤလန္ႏိုင္ငံက ဆရာႀကီး ဂၽြန္အုပ္ခဲအေၾကာင္း သာဓကထား ေျပာပါရေစ။ အေမရိကကို အေၾကာင္း အားေလ်ာ္စြာ အဲဒီဆရာႀကီး ေရာက္ေရာက္ လာပလားဆို အေမရိကန္ အသံထြက္ေတြကို ဟားေတာ့တာ။ အေမရိ ကန္အသံမွာက အားစိုက္မႈေတြ အဂၤလန္မွာလိုမွ မျပင္းပဲကိုး။ ေနာက္ၿပီး တခ်ိဳ႕မူရင္း အဂၤလိပ္အသံေတြဆို ေပ်ာက္ ေနၿပီ။
အေမရိကန္ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားသတင္းေၾကညာတဲ့အခါ (news) ကို တခ်ဳိ႕က နယူးစ္လို႔ အဂၤလိပ္သံ ပီပီသသမွ မေျပာပဲ။ “ႏူးစ္” ဆုိၿပီး ေျပာေတာ့တာ။
အဲဒီလိုဆို ဆရာအုတ္တို႔ ရယ္ကြက္ေပါ့။ နယူးေယာက္ကို ျမန္မာလိုေရးစမ္းပါလို႔ ျမန္မာစာေရးတတ္ကာစ တပည့္ေတြကို ခိုင္းရင္ “ႏူးယာ့” လို႔ေရးေတာ့တာ။ အသံေတြေျပာင္းေနတာေတာ့ အမ်ားႀကီးပါ။ ေတြ႔ေသးတာေပါ့လို႔ေျပာတဲ့အခါ (See you) လို႔ ေျပာၾကတယ္ မဟုတ္လား။ ကေလးမေလးေတြေျပာတဲ့အခါ “ဆီးယူ” မဟုတ္ေတာ့ဘဲ “ဆီးယာ”လို႔ေျပာရာက “ဆရာ” လိုလုိအသံၾကားလုိက္လို႔ တပည့္ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား ထင္ၿပီး လွည့္ၾကည့္မိ မွားတာေတြလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ပါ။ ေနာက္ၿပီး ေက်ာင္းသင္စာေတြမွာ (Plastic) ဆိုတာကို အဂၤလိပ္အသံထြက္မွီးၿပီး ျမန္မာအေခၚ ပလတ္စတစ္လို႔ ေရးျပတဲ့အခါ ဆိုပါစုိ႔။ ပလတ္စတစ္လို႔ေတာ့ ဖတ္တတ္္ၾကပါရဲ႕။ (Plastic) ကိုေျပာမွန္း မသိရွာၾကဘူး။ ဘယ္သိၾကပါ့မလဲ။ အေမရိကန္ေတြက ပလက္စတစ္လို႔ ေျပာမွ နားလည္တာကိုး။
တႏိုင္ငံနဲ႔ တႏိုင္ငံ စကားသံမတူတာ ထားပါဦး။ အေမရိက တႏိုင္ငံတည္းမွာကိုပဲ စကားသံေတြ ကြဲျပားေနတာ အမ်ားႀကီးပါ။ ေဒသကိုလုိက္ၿပီး ကြဲတာလည္းရွိ၊ မ်ဳိး႐ိုးဇာတိကိုလိုက္ၿပီး စကားသံကြဲတာေတြလည္း ရွိေပါ့။ လက္ရွိအေမရိကန္ သမၼတဆိုရင္ တက္ကဆက္ကလာတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ဆိုေတာ့ ေတာင္ပိုင္းသံ၀ဲသတဲ့။ သူ႔အရင္ သမၼတ ကလင္တန္ဆိုတာလည္း သူ႔ေဒသသံ ၀ဲသတဲ့။ ေဟာ ေနာက္မွာေတာ့ အေမရိကမွာက ႏိုင္ငံတကာလူမ်ဳိးေတြ လာဆံုေနတာ မဟုတ္လား။
ဒီေတာ့ ကိုယ့္မ်ဳိး႐ိုး ဇာတိအသံေလးေတြက အဂၤလိပ္စကားေျပာတဲ့အခါ ကပ္ကပ္ပါလာတာပါပဲ။ ဂ်ာမန္က ဂ်ာမန္သံ၊ ျပင္သစ္က ျပင္သစ္သံ၊ အာရွသားေတြက ကိုယ့္အာရွႏိုင္ငံအသီးသီးက အာရွသံ ၀ဲ၀ဲေတြနဲ႔ေပါ့။ ဒီၾကားထဲ ျမန္မာေတြက ေျပာေတာ့လည္း ျမန္မာသံ၀ဲ၀ဲေတြနဲ႔ပါပဲ။ ျမန္မာကေတာ့ ေရႊေတြမဟုတ္လား။ ၀ဲတာခ်င္းအတူတူေတာင္ ျမန္မာ၀ဲတာက အဂၤလိပ္သံနဲ႔ ပိုနီးစပ္တယ္လုိ႔ လက္မေထာင္ခ်င္ေသးတာ။ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းဆိုေတာ့ နားယဥ္ေနမဟုတ္လား။ ၀ဲေန လြဲေနေတာင္ မ၀ဲဘူး မလြဲဘူး ထင္ေနၾကတာေပါ့။
တပည့္ အေမရိကန္တေယာက္ကို ေမးၾကည့္ေတာ့ ျမန္မာ၀ဲတာလည္း တျခား အာရွသားေတြထက္ ပိုေကာင္းတဲ့ အ၀ဲမ်ဳိး မဟုတ္ပါဘူးတဲ့။ စကားသံ အမွန္ရဖို႔က ခဲယဥ္းလိုက္တာ လြန္ပါေရာ။ အဲဒီ အေမရိကန္တပည့္မေလးက သူ႔အသံေတာင္ မပီလွပါဘူးတဲ့။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ မ်ဳိး႐ိုးက အေမရိကန္နီေသြးပါေတာ့ ခပ္၀ဲ၀ဲပဲလို႔ ေျပာပါတယ္။
ေဒသတုိ႔ မ်ဳိး႐ိုးဇာတိတို႔ကိုလိုက္ၿပီး အသံကြဲႏုိင္တာအျပင္ ေနာက္တေၾကာင္းက အေရးအသားစနစ္ကို မကၽြမ္း၀င္လုိ႔ အသံကြဲႏိုင္ လြဲႏုိင္တာကလည္း ရွိပါေသးတယ္။ အိုင္အိုး၀ါျပည္နယ္ထဲက (Des Moines) ဆိုတဲ့ ၿမိဳ႕နဲ႔ အီလီႏိြဳင္း ျပည္နယ္ထဲက (Des Plaines) ဆိုတဲ့ ၿမိဳ႕ႏွစ္ၿမိဳ႕ ဆိုပါေတာ့။ နာမည္ႏွစ္ခုလံုးက (Des) နဲ႔ စတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ တၿမိဳ႕ကိုေတာ့ ဒီမိြဳင္းလို႔ အားလံုးက ေခၚၾကပါရဲ႕။ ေနာက္တၿမိဳ႕က်ေတာ့ ဒက္စ္ပလိန္းလို႔ အားလံုးက ေခၚေနၾကေရာ။ ျပင္သစ္နာမည္ဆိုေတာ့ ဒီမိြဳင္းလို႔ေခၚတာက ပိုမွန္မွာေပါ့ေလ။ ဒါေပမယ့္ ျပင္သစ္စကား၊ ျပင္သစ္အေရးအသား မကၽြမ္း၀င္တဲ့ နယ္ခံေတြက သူတုိ႔ေနရာ သူတို႔ ဒက္စ္ပလိန္းလို႔ေခၚေတာ့ ေျပာေတာ့လည္း တြင္သြားတာပါပဲ။ တြင္းသြားသမွ ဒီပလိန္းလို႔ အမွန္အတိုင္း အသံထြက္ရင္ေတာင္ နယ္ခံေတြက မဲ့ခ်င္ခ်င္ ရွိတတ္ေသးရဲ႕။ အသံမွား ထြက္ေပမယ့္ ျပႆနာမဟုတ္လွပါဘူး။ အခုအခါမွာ ဆန္ဟိုေဇးလို႔ စပိန္စကားသံနဲ႔ ပီပီသသ ေခၚေနၾကေသးတဲ့ (San Joes) ဟာလည္း ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာတဲ့အခါမွာ စံဂ်ဳိစီတုိ႔ ဆန္ဂ်ဳိေဆးတုိ႔ ျဖစ္ခ်င္သလုိ ျဖစ္လာဦးမွာပါပဲ။
လူသားေတြလုိပါပဲ။ ဘာသာစကားဆိုတာလည္း သခၤါရတရားကို လြန္ဆန္ႏိုင္တာမွတ္လို႔။ သခၤါရတရားလို႔ ေျပာမိေတာ့ မခင္ႏွင္းဆီထဲက စာသားတခုက ေခါင္းထဲေရာက္လာပါေရာ။ ဘာတဲ့။
“သခၤါရကို အစဥ္ထာ၀ရမွတ္ေတာ့သင္သာလွ်င္ အနာတရျဖစ္မည္” ဆို မဟုတ္လား။ သခၤါရကို သခၤါရမွန္း သတိရွိရွိသိေနမွ အနာတရျဖစ္တာ သက္သာ ေတာ့မေပါ့။ ေျပာင္းခ်င္ၾကရန္ေကာ၊ ေျပာင္းတတ္ၾကရန္ေကာလို႔ ေဒါသူပုန္ထ အူပြေနမွျဖင့္ ကိုယ့္ေဒါသနဲ႔ကိုယ္ ပူေလာင္ေနေတာ့မွာေပါ့။ အဆင္မသင့္ရင္ ကိုယ့္ေဒါသနဲ႔ကိုယ္ ျပာက်လို႔ေတာင္ သြားႏုိင္ေသး။ ဒီလို အေရးေတြမွာ ရာမရကန္ဆရာႀကီး ဦးတုိးရဲ႕ စကားက သတိသမၸဇဥ္အတြက္ ေကာင္းေကာင္းအေထာက္အကူျပဳမယ္ ထင္ပါတယ္။ ကိုယ့္ကို ထိရွစရာ၊ ကိုယ္ခံစရာ ႀကံဳလာရင္ “အခံသာမွ ဒဏ္နာခ်က္ နည္းမည္တည့္” တဲ့။
သခၤါရ လိႈင္းလံုးႀကီးေတြကို ေယာနိေသာ မနသိကာရနဲ႔ ဆင္ျခင္ ရင္ဆိုင္ႏိုင္တဲ့ သတၱိ ျပည့္စံုၾကပါေစသတည္း။
(မေဟသီမဂၢဇင္းတြင္ ေဖာ္ျပၿပီးျဖစ္သည့္ ဆရာေစာလူ၏ ေဆာင္းပါးကုိ ျပန္လည္ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္)
Posted by drkmyo at 10:49 PM 1 comments
Labels: ဘာသာစကား
Thursday, October 16, 2008
“ျမန္မာ-ထုိင္း” ႏုိ္င္ငံတကာ ရိုးရာလက္ေဝွ႔ စိန္ေခၚပြဲႀကီး
ျမန္မာ့ရိုးရာလက္ေဝွ႕ပညာသည္ ျမန္မာ့သမိုင္းအစမွ ယေန႔အထိ ရွင္သန္လွ်က္ရွိေသာ ျမန္မာ့ရိုးရာအေမြအႏွစ္ျဖစ္ေပသည္။ ျမန္မာ့ရိုးရာလက္ေဝွ႕စိန္ေခၚပြဲႀကီးမ်ားသည္ တစ္ေခတ္တခါက အရပ္ေဒသ ပြဲေတာ္တို႔၌သာ ယွဥ္ၿပိဳင္က်င္းပခဲ့ၾကရာမွ ယေန႔ကာလတြင္ ၿပိဳင္ပြဲစိီစဥ္က်င္းပသူတို႔ႏွင့္ အားကစား ဝန္ႀကီးဌာန၊ ျမန္မာႏုိင္ငံရိုးရာအဖြဲ႔ခ်ဳပ္တို႔၏ပံ့ပိုးကူညီမႈတို႔ျဖင့္ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္တြင္က်င္းပေနသည္ကိုေတ႔ြရသည္။
လက္ေဝွ႕ဆရာႀကီးက်ားဘညိမ္းက “ျမန္မာ့လက္ေဝွ႕ထုိးသတ္ျခင္းပညာဟာ ဘယ္ေခတ္ဘယ္အခါမွာ ဘယ္သူေတြကဘယ္ေလာက္ပဲႏွိမ္ႏွိမ္ ျမန္မာ့ေသြး၊ ျမန္မာ့သတၱိ၊ ျမန္မာ့မာန္ႏွင့္ ျမန္မာျပည္ကိုခ်စ္တဲ့ျမန္မာေတြရွိေနသမွ်ေတာ့ျမန္မာ့လက္ေဝွ႕ဟာဘယ္ေတာ့မွတိမ္ေကာပေပ်ာက္မွာမဟုတ္ဘူး” ဟုဆုိခဲ့ေပသည္။
ယခုအခါ အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္တြင္ ရိုးရာလက္ေဝွ႕ၿပိဳင္ပြဲႀကီးမ်ားကို စည္ကားသိိုက္ၿမိဳက္စြာက်င္းပလ်က္ရွိရာ ပရိသတ္အမ်ားဆံုးအားေပးမႈကိုရရွိထားသည့္ျမန္မာ့လက္ေဝွ႕စိန္ေခၚပြဲႀကီးမ်ားကို ျပည္တြင္းစိန္ေခၚပြဲႀကီးမ်ားကိုသာ ပရိသတ္ၾကည့္ရႈခြင့္ရရွိခဲ့ၾကရာမွ ယခုအခါရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ မက်င္းပေသးေသာ “ျမန္မာ-ထုိင္း” ႏုိ္င္ငံတကာ ရိုးရာလက္ေဝွ႔ စိန္ေခၚပြဲႀကီးကိုၾကည့္ရႈခြင့္ရရွိၾကေတာ့မည္ျဖစ္သည္။
ထုိၿပိဳင္ပြဲႀကီးကို MDG Co.,Ltd. (ကယ္ဆမ္ေကြကာ)၏ အဓိက ကူညီပံ့ပိုးမႈႏွင့္အတူ ျမန္မာနုိ္င္ငံအုိလံပစ္ေကာ္မတီ အားကစား ဝန္ႀကီးဌာန၊ ျမန္မာႏို္င္ငံ ရိုးရာလက္ေဝွ႕ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကႀကီးမႉး၍ KLN Group တုိ႔မွ ႏုိဝင္ဘာ ၈ရက္ႏွင့္ ၉ရက္တို႔တြင္ အမ်ိဳးသားအားကစားပြဲရံု (၁) သုဝဏၰ၌ စီစဥ္ က်င္းပမည္ျဖစ္သည္။
ျမန္မာဘက္မွ ေရြးခ်ယ္ထားေသာျမန္မာ့ရိုးရာလက္ေဝွ႔သမားမ်ားမွာ ျမန္မာျပည္ အလြတ္တန္း ထက္ဆင့္ေရႊခါးပတ္ခ်န္ပီယံ လံုးေခ်ာ(KLN)၊ ေစာငမန္း(ဘားအံ)၊ သံုးထပ္ကြမ္းေရႊခါးပတ္ခ်န္ပီယံ ဝင္းထြန္း(လယ္/ဆည္)၊ေရႊခါးပတ္ခ်န္ပီယံေတြ႔မေရွာင္(KLN)၊ တို႔ျဖစ္ၾကသည္။
လံုးေခ်ာ(KLN)ႏွင့္ယွဥ္ၿပိဳင္ထုိးသတ္မည့္လက္ေဝွ႔သမားမွာထုိင္းႏုိင္ငံခြန္ကန္ျပည္နယ္ ေဝါဖစ္ပြန္ကလပ္မွဖိခ်ိိခ်ိဳင္း၊
ေစာငမန္း(ဘားအံ)ႏွင့္ယွဥ္ၿပိဳင္ထုိးသတ္မည့္ထိုင္းလက္ေဝွ႔အေက်ာ္အေမာ္မွာ ထုိင္းႏုိင္ငံပိစႏူေလာ့ကလပ္မွထြန္းေထာင္း၊ဝင္းထြန္းႏွင့္ယွဥ္ၿပိဳင္ရင္ဆုိင္မည့္ထိုင္းလက္ေဝွ႔သမားမွာ ထုိင္းႏုိင္ငံခ်ံဳပနီဖတ္ကလပ္မွ လာခ်ီလိတ္ျဖစ္သည္။
ႏုိ္င္ငံဂုဏ္ေဆာင္အလဲထိုးဘုရင္ေတြ႔မေရွာင္(KLN)ကိုမွရင္ဆုိင္ခ်င္ပါသည္ဟု ေတာင္းဆုိလာသူမွာ ၂၀၀၆မဲေဆာက္ေရႊခါးပတ္ခ်န္ပီယံ၊ ၂၀၀၇-၂၀၀၈ (61 K)တန္းေမြထိုင္းကမာၻ႔ခ်န္ပီယံပါဝိျဖစ္သည္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ မက်င္းပေသးဘူးေသာ ျမန္မာ-ထုိင္းပြဲႀကီးတြင္ ပရိသတ္မ်ား ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားၾကပါရန္ သတင္းေကာင္းပါလုိက္ပါသည္။
Posted by drkmyo at 11:35 PM 0 comments
Labels: သတင္းထူး
ထိုင္းႏွင့္ ကေမာၻဒီးယား ပဋိပကၡ ပိုမို ျပင္းထန္လာ.. စစ္ပြဲဆီဦးတည္..
ထိုင္း-ကေမာၻဒီးယား နယ္စပ္တြင္ ႏွစ္ဖက္တပ္မ်ားအၾကား တိုက္ပြဲမ်ား ျဖစ္ပြားၿပီးေနာက္ လက္တုံ႔ျပန္မည္ကို စိုးရိမ္ သျဖင့္ ထုိင္းႏုိင္ငံသားမ်ား ကေမာၻဒီးယားႏိုင္ငံမွ ထြက္ခြာၾကရန္ ထိုင္းအစိုးရက ယမန္ေန႔၌ တိုက္တြန္းလိုက္သည္။
နယ္ေျမအျငင္းပြားေနေသာ (၁၁) ရာစု ဟိႏၵဴဘုရားေက်ာင္းအနီး၌ တိုက္ပြဲျဖစ္ပြားခဲ့ၿပီး အနည္းဆံုး တနာရီၾကာသည္။ လက္နက္ ငယ္၊ လက္နက္ႀကီးမ်ားအသံုးျပဳ၍ ႏွစ္ဖက္ပစ္ခတ္မႈမ်ားေၾကာင့္ ကေမာၻဒီးယားစစ္သား (၂) ဦးေသ၊ (၂) ဦးဒဏ္ရာရသြားၿပီး ထိုင္း စစ္သား အမ်ားအျပား ဒဏ္ရာရသည္။
တုိက္ပြဲျဖစ္ၿပီးမၾကာခင္ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း လုပ္ၾကရန္ ကုလသမဂၢႏွင့္ ႏုိင္ငံျခားတုိင္းျပည္မ်ားက ေျပာသည္။
ထိုင္းစစ္တပ္ကလည္း ကေမာၻဒီးယားရွိ ထိုင္းႏိုင္ငံသားမ်ားကို ကယ္ဆယ္ရန္အတြက္ ၎၏ ေလယာဥ္မ်ားကို ယမန္ ေန႔ညက အဆင္သင့္ျပင္ဆင္ထားခဲ့သည္။
မည္သည့္ဘက္က စတင္ပစ္ခတ္သည္ကို တဘက္ႏွင့္တဘက္ အျပန္ အလွန္စြပ္စြဲလ်က္ရွိသည္။ ကေမာၻဒီးယားတပ္ဖြဲ႔၀င္မ်ားက ထိုင္းတပ္ဖြဲ႔၀င္ အက်ဥ္းသား (၁၀) ဦးကို ေခၚေဆာင္ သြားသည္ဟု စြပ္စြဲမႈမ်ားရွိေသာ္လည္း ထိုင္းအစိုးရထံမွ အတည္ျပဳခ်က္မရရွိေပ။
အဆိုပါဟိႏၵဴဘုရားေက်ာင္း Preah Vihear အနီး နယ္ေျမအား သူပိုင္ကိုယ္ပိုင္ အျငင္းပြားမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ ႏွစ္ႏိုင္ငံ လံုးက ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုမႈမ်ား ပိုမိုလုပ္ေဆာင္လာခဲ့ၾကသျဖင့္ ျပင္းထန္သည့္ တိုက္ပြဲမ်ားျဖစ္ပြားမည္ကို ၿပီးခဲ့သည့္ ရက္မ်ားမွစ၍ စိုးရိမ္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။
ကုလသမဂၢက အဆိုပါဘုရားေက်ာင္းအား ကမာၻ႔အေမြအႏွစ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့ၿပီးေနာက္္ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားျဖင့္ခ်ီ၍ ျဖစ္ပြားေနခဲ့ ေသာ အဆိုပါအျငင္းပြားမႈ ျပန္လည္ႀကီးထြားလာျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အျငင္းပြားေနမႈ၌ အဓိက အာ႐ံုစိုက္ေနေသာ ဘုရား ေက်ာင္း၀န္းက်င္မွ (၁.၈) စတုရန္းမိုင္ အက်ယ္အ၀န္းရွိသည့္ သစ္ေတာကိုမူ ကေမာၻဒီး ယားကပိုင္ဆိုင္ေၾကာင္း The Hague ၿမိဳ႕ရွိ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာတရား႐ံုးက ၁၉၆၂ ခုတြင္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။
ထိုအခ်ိန္မွစ၍ အဆိုပါနယ္ေျမျပႆနာ သေႏၶတည္ခဲ့ ျခင္းျဖစ္သည္။ ကေမာၻဒီးယား၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဟြန္ဆန္းက ၀န္ႀကီးမ်ား၊ စစ္တပ္အရာရွိႀကီးမ်ားကို ေခၚယူ၍ ၿမိဳ႕ေတာ္ဖေနာင္းပင္၌ ယမန္ေန႔က အေရးေပၚအစည္းအေ၀းျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ ၎က “ဒီနယ္ေျမနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး တာ၀န္အျပည့္အ၀ယူၿပီး ေဆြးေႏြးဖို႔ ကေမာၻဒီးယား စစ္တပ္အႀကီးအကဲေတြကို က်ေနာ္ အမိန္႔ေပးထားၿပီးျဖစ္တယ္။ ေသေရး ရွင္ေရး တိုက္ပြဲ အေနအထားျဖစ္တယ္။ က်ေနာ့္ေျခ ေထာက္ကို နည္းနည္းနင္းၿပီး ျပန္႐ုပ္သြားလို႔ရေပမယ့္ က်ေနာ့္ေခါင္းကိုေတာ့ နင္းလို႔မရပါဘူး” ဟုေျပာသည္။
တိုက္ပြဲျဖစ္ပြားသည့္ နယ္ေျမ၌ ဘန္ေကာက္မွ စစ္တပ္မ်ားျဖင့္ အင္အားျဖည့္တင္းထားၿပီး ဂ်က္တိုက္ေလယာဥ္မ်ားကို အဆင္သင့္ အေနအထားျပင္ဆင္ထားေသာ္လည္း ထိုင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဆြန္ခ်ဳိင္း ေ၀ါင္စ၀တ္ကမူ ႏွစ္ဖက္တင္းမာမႈကို ေလ်ာ့ခ်ရန္ ႀကိဳးစားေန သည့္ အသြင္ေဆာင္ေနသည္။
ဘန္ေကာက္ရွိတာ၀န္ရွိသူမ်ားက အျငင္းပြားေနမႈကို ေျပလည္ေစရန္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ညႇိႏိႈင္းေျဖရွင္းေနသည့္ အဆင့္တြင္ သာရွိေသးသျဖင့္ ထိုင္းစစ္တပ္မ်ား သတ္မွတ္နယ္ေျမစည္းကို ေက်ာ္ျဖတ္သည္ဟူေသာ စြမ္စြဲခ်က္သည္ မျဖစ္ႏိုင္ ေၾကာင္း မစၥတာ ဆြန္ခ်ဳိင္းက ပယ္ခ်ခဲ့သည္။
၎က “က်ေနာ္တို႔တပ္ေတြဟာ အရင္ကေနရာမွာပဲ ရွိေနခဲ့တာပါ။ ကေမာၻဒီးယား နယ္ေျမထဲကို မေက်ာ္ပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ တပ္သားေတြဟာ ထိုင္းနယ္ေျမကို ကာကြယ္ဖို႔ အဲဒီေနရာမွာ ရွိေနတာပါ။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံကို က်ေနာ္တို႔ မက်ဴး ေက်ာ္ခဲ့ပါဘူး” ဟု ေျပာသည္။
သို႔ေသာ္ ထိုင္းႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး ဆြန္ဖြန္း အမ္မြန္၀ီ၀တ္ကမူ ထိုင္းႏိုင္ငံသားမ်ားကို ကေမာၻဒီးယားႏိုင္ငံအတြင္းမွ ထြက္ခြာၾကရန္ တိုက္တြန္းခဲ့သည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ (၁၂) ရက္ကလည္း ႏွစ္ဖက္တပ္ဖြဲ႔မ်ားအၾကား အခ်ိန္တို တိုက္ပြဲငယ္ျဖစ္ပြားခဲ့ၿပီး ထိုင္းစစ္သား (၂) ဦး ဒဏ္ရာရခဲ့ သည္။ ထိုစဥ္ကလည္း မည္သူလြန္သည္ကို ႏွစ္ဖက္ အျပန္အလွန္စြပ္စြဲခဲ့ၾကသည္။
Posted by drkmyo at 5:55 AM 0 comments
Labels: news
Older Posts
Subscribe to: Posts (Atom)
န္ကုန္တုိင္း ၿမိဳ႕နယ္သံုးခုတြင္ ကာလ၀မ္းေရာဂါပိုးတစ္မ်ိဳး ပ်ံ႕ႏွံ႔
ရန္ကုန္တုိင္း ၿမိဳ႕နယ္သံုးခုတြင္ ကာလ၀မ္းေရာဂါပိုးတစ္မ်ိဳး ပ်ံ႕ႏွံ႔
ေရးသားသည္႔ေန႔... April 5th, 2009 ။ ေရးသားသူ... Blogger Lay
ရန္ကုန္တုိင္း ေဒါပံု၊သာေကတႏွင့္ ပုဇြန္ေတာင္ၿမိဳ႕နယ္မ်ားတြင္ ကာလ ၀မ္းေရာဂါပိုးတစ္မိ်ဳး ပ်ံ႕ပြားေနၿပီး ကူးစက္ခံရသူအခ်ိဳ႕ ေဆးရံုတင္ထားရသည္။
၄င္းၿမိဳ႕နယ္မ်ားတြင္ ကာလ၀မ္းေရာဂါျဖစ္ပြားေစသည့္ ဘက္တီးရီးယားတစ္မ်ိဳး ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနသည္ဟု က်န္းမာေရး၀န္ႀကီးဌာန၊ အစားေသာက္ႏွင့္ ေဆး၀ါး ကြပ္ကဲမႈဌာနမွ ဓါတ္ခြဲမွဴးမ်ားက စစ္ေဆးေတြ႕ရွိထားေၾကာင္း အမည္မေဖာ္လိုသူ ဓါတ္ခဲြမွဴး တစ္ဦးကေျပာပါသည္။
“ဗီဘရီယို ေကာ္လိုရာ(Vibrio Cholerae)လို႔ ေခၚတဲ့ ကာလ၀မ္းေရာဂါျဖစ္ေစတဲ့ဘက္တီးရီးယားတစ္မ်ိဳးကို ၾကံရည္နဲ႔ အသုတ္မွာသံုးတဲ့ အခ်ည္ရည္ေတြမွာ စစ္ေဆးေတြ႕ရွိ ထားတယ္။ သူက ရိုးရိုး ၀မ္းကိုက္ေရာဂါပိုးမဟုတ္ဘူး။ ကာလ၀မ္းေရာဂါျဖစ္ေစတဲ့ ပိုး” ဟု အဆိုပါ ဓါတ္ခြဲမွဴးကေျပာပါသည္။
အဆိုပါ ဘက္တီးရီးယားမ်ားသယ္ေဆာင္လာသည့္ ယင္ေကာင္မ်ား ၾကံရည္က်ိတ္စက္၊ အရည္က်ိတ္မည့္ ၾကံမ်ားတြင္ နားခိုရာမွ ၾကံရည္ထဲတြင္ ၄င္းပိုး ေတြ႕ရွိရျခင္းျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း အဆုိပါဓါတ္ခြဲမွဴးက သံုးသပ္သည္။
ေဒါပံုၿမိဳ႕နယ္ ေဆးစက္ရပ္ကြက္မွ အသက္ ၂၅ ႏွစ္အရြယ္ အမ်ိဳးသားတစ္ဦးက “ရပ္ကြက္ထဲက အသုတ္ေရာင္းတဲ့အေဒၚႀကီး အသုတ္ေရာင္းေနရင္း ကေန ၀မ္းေတြတအားသြားတာနဲ႔ ေဆးရံုကို ပို႔လုိက္ရတယ္” ဟု ေျပာပါသည္။
ကာလ၀မ္းေရာဂါပိုးမ်ားေတြ႕ရွိရာၿမိဳ႕နယ္မ်ားႏွင့္နီးသည့္ ရန္ကုန္အေရွ႕ပိုင္းေဆးရံုႀကီး( ဂႏၵီေဆးရံု) သို႔ တင္ပို႔ၾကေၾကာင္းသိရသည္။
လက္ရွိအေျခအေနတြင္ ၀မ္းေလွ်ာေရာဂါပိုးကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္သည့္ အဆင့္တြင္ေရာက္ေနၿပီဟု က်န္းမာေရးဦးစီးဌာနက ေျပာေၾကာင္း ဓါတ္ခြဲမွဴးက ေျပာသည္။
၄င္းအေျခအေနမ်ားကိုမူ က်န္းမာေရး၀န္ႀကီးဌာနက ျပည္သူလူထုသို႔ တရား၀င္ အသိေပးေၾကျငာျခင္း မရွိေသးေပ။
Source
ေရးသားသည္႔ေန႔... April 5th, 2009 ။ ေရးသားသူ... Blogger Lay
ရန္ကုန္တုိင္း ေဒါပံု၊သာေကတႏွင့္ ပုဇြန္ေတာင္ၿမိဳ႕နယ္မ်ားတြင္ ကာလ ၀မ္းေရာဂါပိုးတစ္မိ်ဳး ပ်ံ႕ပြားေနၿပီး ကူးစက္ခံရသူအခ်ိဳ႕ ေဆးရံုတင္ထားရသည္။
၄င္းၿမိဳ႕နယ္မ်ားတြင္ ကာလ၀မ္းေရာဂါျဖစ္ပြားေစသည့္ ဘက္တီးရီးယားတစ္မ်ိဳး ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနသည္ဟု က်န္းမာေရး၀န္ႀကီးဌာန၊ အစားေသာက္ႏွင့္ ေဆး၀ါး ကြပ္ကဲမႈဌာနမွ ဓါတ္ခြဲမွဴးမ်ားက စစ္ေဆးေတြ႕ရွိထားေၾကာင္း အမည္မေဖာ္လိုသူ ဓါတ္ခဲြမွဴး တစ္ဦးကေျပာပါသည္။
“ဗီဘရီယို ေကာ္လိုရာ(Vibrio Cholerae)လို႔ ေခၚတဲ့ ကာလ၀မ္းေရာဂါျဖစ္ေစတဲ့ဘက္တီးရီးယားတစ္မ်ိဳးကို ၾကံရည္နဲ႔ အသုတ္မွာသံုးတဲ့ အခ်ည္ရည္ေတြမွာ စစ္ေဆးေတြ႕ရွိ ထားတယ္။ သူက ရိုးရိုး ၀မ္းကိုက္ေရာဂါပိုးမဟုတ္ဘူး။ ကာလ၀မ္းေရာဂါျဖစ္ေစတဲ့ ပိုး” ဟု အဆိုပါ ဓါတ္ခြဲမွဴးကေျပာပါသည္။
အဆိုပါ ဘက္တီးရီးယားမ်ားသယ္ေဆာင္လာသည့္ ယင္ေကာင္မ်ား ၾကံရည္က်ိတ္စက္၊ အရည္က်ိတ္မည့္ ၾကံမ်ားတြင္ နားခိုရာမွ ၾကံရည္ထဲတြင္ ၄င္းပိုး ေတြ႕ရွိရျခင္းျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း အဆုိပါဓါတ္ခြဲမွဴးက သံုးသပ္သည္။
ေဒါပံုၿမိဳ႕နယ္ ေဆးစက္ရပ္ကြက္မွ အသက္ ၂၅ ႏွစ္အရြယ္ အမ်ိဳးသားတစ္ဦးက “ရပ္ကြက္ထဲက အသုတ္ေရာင္းတဲ့အေဒၚႀကီး အသုတ္ေရာင္းေနရင္း ကေန ၀မ္းေတြတအားသြားတာနဲ႔ ေဆးရံုကို ပို႔လုိက္ရတယ္” ဟု ေျပာပါသည္။
ကာလ၀မ္းေရာဂါပိုးမ်ားေတြ႕ရွိရာၿမိဳ႕နယ္မ်ားႏွင့္နီးသည့္ ရန္ကုန္အေရွ႕ပိုင္းေဆးရံုႀကီး( ဂႏၵီေဆးရံု) သို႔ တင္ပို႔ၾကေၾကာင္းသိရသည္။
လက္ရွိအေျခအေနတြင္ ၀မ္းေလွ်ာေရာဂါပိုးကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္သည့္ အဆင့္တြင္ေရာက္ေနၿပီဟု က်န္းမာေရးဦးစီးဌာနက ေျပာေၾကာင္း ဓါတ္ခြဲမွဴးက ေျပာသည္။
၄င္းအေျခအေနမ်ားကိုမူ က်န္းမာေရး၀န္ႀကီးဌာနက ျပည္သူလူထုသို႔ တရား၀င္ အသိေပးေၾကျငာျခင္း မရွိေသးေပ။
Source
mba member areas
အီတိုး မက္ဆီ တို႕၏ သြင္းဂိုးမ်ားႏွင့္ ရီးရဲမက္ဒရစ္အား ဘာစီလိုနာ အႏိုင္ရရွိျခင္း
ကင္မရြန္းသား ဆင္ျမဴရယ္ အီတိုးရဲ႕ ၈၃ မိနစ္ သြင္းဂိုးႏွင့္ အတူ ရီးရဲမက္ဒရစ္ နည္းျပၾကီး ရာမို႕စ္ ရဲ႕ ပထမဆံုးပြဲဟာ ရံႈးနိမ့္မႈနဲ႕ အစျပဳခဲ့ရပါတယ္… မိနစ္ ၇၀ မွာ ရရွိတဲ့ ပင္နယ္တီ လြဲေခ်ာ္ခဲ့ေပမယ့္လည္း အီတိုးဟာ ဒီပြဲရဲ႕ အဆံုးအျဖတ္ ပထမဆံုးဂိုးကို သြင္းယူႏိုင္ခဲ့ပါတယ္… အဲဒီေနာက္ မွာ မိနစ္ ၉၀ မက္ဆီရဲ႕ သြင္းဂိုးနဲ႕ အတူ ရီးရဲ ပူပူေႏြးေႏြး နည္းျပၾကီးဟာ အရံႈးနဲ႕ ရင္ဆိုင္သြားရတာ ျဖစ္ပါတယ္….
Friday, November 28, 2008
expr:id='"post-" + data:post.id'>
ပရိသတ္မ်ားအား လက္ေဆာင္ေပးရန္ အီဗရာ ဆႏၵရွိ
တနဂၤေႏြေန႕မွာ ယွဥ္ျပိဳင္ရမယ့္ ဒါဘီျပိဳင္ဘက္ မန္စီတီးကို အႏိုင္ရရွိေရးဟာ အေရးၾကီးတယ္လို႕ ပက္ထရစ္အီဗရာ က ၀န္ခံလိုက္ပါတယ္… ျပီးခဲ့ႏွစ္က ပရီးမီးယားလိဂ္ဖလားနဲ႕ ခ်န္ပီယံလိဂ္ဖလားကို ရရွိခဲ့တဲ့ မန္ယူအသင္းဟာ မန္စီးတီးအသင္းကို ႏွစ္ေက်ာ့စလံုး ရွံုးနိမ့္ခဲ့ရပါတယ္… ဒါေၾကာင့္ အီဗရာဟာ ဒီႏွစ္မွာေတာ့ မန္စီးတီးအသင္းကို အႏိုင္ယူျပီး သူတို႕ရဲ႕ ပရိသတ္ေတြကို လက္ေဆာင္အျဖစ္ အမွတ္သံုးမွတ္ ေပးဖို႕ ေမွ်ာ္လင့္ေနတာျဖစ္ပါတယ္…. တနဂၤေႏြပြဲဟာ ႏွစ္သင္းစလံုးအတြက္ေတာ့ အေရးၾကီးတဲ့ ျပိဳင္ပြဲၾကီးပါပဲ… ဒီပြဲဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႕သာမက အားေပးတဲ့ပရိသတ္အတြက္ေရာ၊ အသင္းအတြက္ အလုပ္လုပ္ေပးေနၾကတဲ့ လူမ်ားအတြက္ပါ အလြန္အေရးၾကီးတဲ့ ျပိဳင္ပြဲပါလို႕ စကိုင္းစေပါ့ ကို အီဗရာက ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္… မန္စီးတီးဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႕အသင္းထက္ ပိုမေကာင္းဘူးဆိုတာကို ျပသဖို႕ လိုအပ္တယ္… ျပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္တုန္းက ၆ မွတ္ဆံုးရွံုးခဲ့တယ္.ဒါေပမယ့္ ဆုဖလားကိုေတာ့ ရခဲ့တယ္… ပရိသတ္အတြက္ကေတာ့ မန္စီးတီးအသင္းကိုႏိုင္တာဟာ လက္ေဆာင္ေကာင္းတစ္ခုပါပဲ လို႕လည္း အီဗရာက ေျပာၾကားခ့ဲပါတယ္….
expr:id='"post-" + data:post.id'>
ဂ်ိဳးကင္နီယာအား ရာသီကုန္အထိ နယူးကာဆယ္အသင္း ခန္႕အပ္
နယူးကာဆယ္အသင္းဟာ ယာယီနည္းျပ ဂ်ိဳးကင္နီယာကို မန္ေနဂ်ာအျဖစ္ ရာသီကုန္အထိ ခန္႕အပ္ဖို႕ကို အတည္ျပဳလိုက္ပါတယ္… ကင္နီယာဟာ စက္တင္ဘာလမွာ အံ့အားသင့္ဖြယ္ အသင္းမွ ႏုတ္ထြက္သြားတဲ့ ကီဗင္ကီးဂန္းေနရာကို ေရာက္ရွိလာသူ ျဖစ္ပါတယ္… ဒီအိုင္းရစ္ရွ္လူမ်ိဳးနည္းျပၾကီးဟာ နယူးကာဆယ္ကို ၁လ စာခ်ုဳပ္နဲ႕ နည္းျပဖို႕ ေရာက္ရွိလာသူျဖစ္ပါတယ္… ေနာ္တင္ဟမ္ေဖာ ရက္စ္ နဲ႕ ၀င္ဘယ္(လ္)ဒန္ဆသင္းတို႕ကို နည္းျပခဲ့တဲ့ သူ႕ကို နယူးကာဆယ္ ကစားသမားအမ်ားစုကလည္း ဆက္လက္နည္းျပဖို႕ အလိုရွိေနၾကပါတယ္… အခုလက္ရွိမွာေတာ့ နယူးကာဆယ္အသင္းပိုင္ရွင္ အက္ရွ္ေလဟာ ကလပ္အသင္းကို ပိုင္ရွင္အသစ္ေတြလက္ထဲ ေရာင္းခ်ဖို႕ ျပင္ဆင္ေနပါတယ္…
Sunday, September 7, 2008
expr:id='"post-" + data:post.id'>
ခ်ယ္(လ္)ဆီးလူနာသစ္ အက္ဆီယန္
ခ်ယ္(လ္)ဆီးအသင္းရဲ႕ ကြင္းလယ္ကစားသမား မိုက္ကယ္အက္ဆီယန္ဟာ သူရဲ႕ မိခင္ႏိုင္ငံ ဂါနာအသင္းနဲ႕ အတူ ၂၀၁၀ ကမာၻ႕ဖလား ေျခစစ္ပြဲဝင္ရင္း ေျခက်င္းဝတ္ဒဏ္ရာ ရရွိခဲ့ပါတယ္… လစ္ဗ်ားအသင္းကို ၁ ဂိုး ဂိုးမရွိနဲ႕ ရွံုးနိမ့္ခဲ့ရတဲ့ပြဲမွာ သူဟာ ဒီဒဏ္ရာကို ရရွိခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္… ဒီသတင္းဟာ လူနာစာရင္းေတြ မ်ားျပားေနတဲ့ ခ်ယ္(လ္)ဆီးအသင္းအတြက္ေတာ့ အေတာ္ၾကီးမားတဲ့ ထိုးႏွက္ခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္…
ခန္႕မွန္းခ်က္ေတြအရ ေလးပတ္ေလာက္အထိ နားရမယ္လို႕ သိရျပီး စက္တင္ဘာ၂၁ ရက္ေန႕မွာ ကစားရမယ္ မန္ခ်က္စတာယူႏိုက္တက္အသင္းနဲ႕ ပြဲကို လြဲေခ်ာ္ဖြယ္ရွိေနပါတယ္… ခ်ယ္(လ္)ဆီးအသင္းရဲ႕ ေဆးအဖြဲ႕ကေတာ့ ဒီအပတ္ထဲမွာ အက္ဆီယန္ရဲ႕ ဒဏ္ရာကို စစ္ေဆးၾကည့္ရွုမွာ ျဖစ္ပါတယ္… အက္ဆီယန္ကေတာ့ သူ႕ဒဏ္ရာနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး ‘ ဒီဒဏ္ရာက ျပင္းထန္ပါတယ္… ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ မၾကာခင္မွာ အဆင္သင့္ျဖစ္မွာပါ ’ လို႕ စကိုင္းစေပါ့ ေဒါ့ ကြန္း ကို ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္…
Monday, September 1, 2008
expr:id='"post-" + data:post.id'>
ဘာဘာေတာ့(ဗ္) မန္ယူသို႕ ေရာက္ျပီ
စပါးမွ ဒီမီတာ ဘာဘာေတာ့(ဗ္)ဟာ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ မန္ခ်က္စတာယူႏိုက္တက္ကို ေပါင္ ၃၀.၇၅ သန္းနဲ႕ ေရာက္ရွိခဲ့ပါတယ္… အေျပာင္းအေရႊ႕တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းအေနနဲ႕ ဖရိုင္ဇာ ကမ္းဘဲ(လ္)ဟာ စပါးကို ရာသီကုန္တဲ့အထိ အငွားနဲ႕ ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့ရပါတယ္… ဒီဘူေဂးရီးယန္းသားကို မန္ယူမန္ေနဂ်ာ ဖာဂူဆန္ဟာ သူ႕အသင္းကို ဒီႏွစ္မွာ တိုက္စစ္ျမွင့္ဖို႕အတြက္ အေတာ္ေလးစိတ္ဝင္စားျခင္းခဲ့ပါတယ္… တနလၤာေန႕ ေဆးစစ္မႈအျပီးမွာေတာ့ ဘာဘာေတာ့(ဗ္)ဟာ မန္ယူအသင္းနဲ႕ ေလးႏွစ္စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ပါတယ္
expr:id='"post-" + data:post.id'>
မန္စီးတီးအသင္းသို႕ ေရာ္ဘင္ဟို ေျပာင္းေရႊ႕ျပီ
အဂၤလန္ကလပ္ မန္ခ်က္စတာယူႏိုက္အသင္းက ရီးရဲက ေရာ္ဘင္ဟိုကို ျဗိတိန္စံခ်ိန္တင္ေျပာင္းေရႊ႕ေၾကး ေပါင္ ၃၂.၅ မီလ်ံ နဲ႕ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္လိုက္ျပီလို႕ အတည္ျပဳခဲ့ပါတယ္…ဒီဘရားဇီးသားဟာ ရီးရဲမက္ဒရစ္ နဲ႕ စာခ်ဳပ္သစ္ထပ္မခ်ဳပ္ျဖစ္ျပီးေတာ့ေနာက္မွာ ရီးရဲကို စြန္႕ခြာဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္တာလို႕ ယူဆရပါတယ္.. သူဟာ ခ်ယ္(လ္)ဆီး အသင္းကို ေျပာင္းခ်င္တယ္လို႕ ေျပာၾကားခဲ့ျပီးမွ မန္စီးတီးအသင္းကို ေျပာင္းေရႊ႕ဖို႕ကို လက္ခံခဲ့တာလည္း ျဖစ္ပါတယ္… မက္ဒရစ္ျမိဳ႕မွာ တနဂၤေႏြေန႕တုန္းက က်င္းပခဲ့တဲ့ ကလပ္သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲမွာေတာ့ ခ်ယ္(လ္)ဆီးအသင္းကို ေျပာင္းေရႊ႕ဖို႕အတြက္ ရီးရဲမက္ဒရစ္ကေန ထြက္ခြာခ်င္တယ္လို႕ ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္..
Friday, August 29, 2008
expr:id='"post-" + data:post.id'>ယူရို၂၀၀၈ ေရႊဖိနပ္ဆု ႏွင့္ ပြဲစဥ္ တစ္ေလွ်ာက္ အေကာင္းဆံုးကစားသမား
ေရႊဖိနပ္ဆု
ေဒးဗစ္ဗီလာ(၄ ဂိုး)
ပြဲစဥ္တစ္ေလွ်ာက္ အေကာင္းဆံုး ကစားသမား
ဇာဗီ
Subscribe to:
Posts (Atom)